Τα δάση της Μεσογείου χρησιμοποιούνται από τους ανθρώπους για αιώνες, αλλά η σημερινή τους έκταση και κατάσταση έχουν διαμορφωθεί κατά κύριο λόγο τις τελευταίες δεκαετίες. Η υπερβόσκηση που προωθείται από τις εθνικές και κοινοτικές πολιτικές, η αύξηση των πυρκαγιών και η τουριστική ανάπτυξη έχουν οδηγήσει στη συρρίκνωση των δασών, η οποία απειλεί τα δασικά είδη.

Σε αυτή τη μελέτη εξετάζουμε τη σχέση του Pipistrellus hanaki, ενός είδους νυχτερίδας που περιορίζεται στην Κυρηναϊκή της Λιβύη και την Κρήτη, με τα υπολειμματικά δάση της Κρήτης. Η ραδιοπαρακολούθηση αρσενικών (το φθινόπωρο) και θηλαζουσών θηλυκών (στις αρχές του καλοκαιριού) νυχτερίδων στο βορειοδυτικό Ψηλορείτη έδειξε ότι το P. hanaki χρησιμοποιεί μια σειρά από τύπους καταφυγίων, αλλά για την αναζήτηση των εντόμων με τα οποία τρέφονται, τα δάση Quercus (πουρνάρια, λιόπρινα και βελανιδιές) και οι παλιές καλλιέργειες δέντρων προτιμούνται σε μεγάλο βαθμό, ενώ οι ανοικτές περιοχές, οι νεαροί κυπαρισσώνες και οι θαμνότοποι αποφεύγονται.

Πριν από λίγο καιρό κάποιοι ψαράδες ανέφεραν ότι στον πυθμένα μιας περιοχής περίπου 25 χλμ μακριά από τις ακτές της Αλαμπάμα υπήρχαν κάποιοι περίεργοι σχηματισμοί. Ομάδα ερευνητών του πανεπιστημίου του Νότιου Μισισιπή και του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Λουιζιάνα αποφάσισαν να δουν τι συμβαίνει στην επίμαχη περιοχή. Διαπίστωσαν έκπληκτοι ότι σε βάθος 20 μέτρων κάτω από τον πυθμένα υπάρχει ένα καλοδιατηρημένο δάσος από κυπαρίσσια! 

Διεθνής ομάδα ερευνητών από την Ολλανδία, τη Βολιβία και το Ηνωμένο Βασίλειο εξέτασε δείγματα κορμών δέντρων από τροπικά δάση και ανακάλυψε ότι δεν εμφανίζουν ταχύτερη ανάπτυξη κατά τα τελευταία 150 χρόνια στα οποία χάρις στις ανθρωπογενείς δραστηριότητες η συγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα αυξήθηκε κατά ποσοστό έως και 35 τοις εκατό. Το γεγονός αυτό αποτελεί σημάδι ότι τα τροπικά δάση ενδεχομένως να μην απορροφούν όσο άνθρακα ήλπιζαν προηγουμένως οι επιστήμονες.

Κόβουμε ένα κλαδί πεύκου και στις δύο άκρες και το κρατάμε κατακόρυφα. Ρίχνουμε βρόμικο νερό στη μία άκρη και, ως διά μαγείας, το νερό στάζει καθαρό από την άλλη: το ξύλο των δέντρων μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως φθηνό φίλτρο για πόσιμο νερό σε αναπτυσσόμενες χώρες, δείχνει ένα πρωτότυπο πείραμα στο ΜΙΤ.

Φαίνεται πως αυτό το καλοκαίρι αποτελεί μια περίοδο καταγραφών ρεκόρ πουλιών, στο Δέλτα Έβρου. Στις τελευταίες καταγραφές της ορνιθοπανίδας που έγιναν από το προσωπικό του Φορέα Διαχείρισης, στα τέλη Ιουλίου και αρχές Αυγούστου, καταγράφηκαν και πάλι εξαιρετικοί αριθμοί.

Μπορεί να είναι άγνωστο στο μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού πληθυσμού, ωστόσο βρίσκεται στο 90% των καλλιεργειών στη χώρα μας και εν αγνοία ακόμα και των ίδιων των αγροτών, στις περισσότερες περιπτώσεις, λειτουργεί ιδιαίτερα επιβαρυντικά στη χλωρίδα και την πανίδα, καταστρέφοντας σαν το «σαράκι» τα χωράφια και περιορίζοντας έτσι σημαντικά την παραγωγή, υποβαθμίζοντας ταυτόχρονα και την ποιότητα των προϊόντων. 

Πολλά ερωτηματικά έχει δημιουργήσει ένα περιστατικό στο νομό Κιλκίς, όπου εντοπίσθηκαν δύο άτομα που στο όχημά τους είχαν κλουβιά με διάφορα ερπετά!

Συγκεκριμένα ο θηροφύλακας του Κυνηγετικού Συλλόγου Κιλκίς δέχθηκε καταγγελία από πολίτη για κίνηση οχήματος σε αγροτική περιοχή του νομού, με τρόπο που γέννησε υποψίες. Ο θηροφύλακας όντως εντόπισε και σταμάτησε το αυτοκίνητο για έλεγχο, στο οποίο επέβαιναν δύο άτομα, ενώ στο πορτ παγκάζ υπήρχαν φίδια μέσα σε ειδικές κλούβες.

Οι ροζ γυμνοσάλιαγκες Triboniophorus graefti έχουν μήκος είκοσι εκατοστά και εμφανίζονται μόνο στο όρος Κάπουταρ στην Νέα Νότια Ουαλία της Αυστραλίας, σε ύψος 1.400 μέτρα.

Επιστήμονες εκτιμούν πως οι γυμνοσάλιαγκες ζουν στην ήπειρο από την εποχή που καλύπτονταν από τροπικά δάση.

Τα όρια του αστικού μύθου αγγίζει η πεποίθηση πολλών κατοίκων, κυρίως επαρχιακών πόλεων, ότι οικολόγοι αμολούν... φίδια σε δασικές περιοχές και κυρίως οχιές!
Την άποψη αυτή επιχειρεί να καταρρίψει ο Ηλίας Στραχίνης, μέλος της Ελληνικής Ερπετολογικής Εταιρίας, ο οποίος με την... εις άτοπον απαγωγή αποδεικνύει ότι είναι αδύνατον να ισχύει κάτι τέτοιο. «Ας υποθέσουμε ότι μία ομάδα ανθρώπων που ασχολούνται με περιβαλλοντικά θέματα διαπιστώνει πως ο πληθυσμός των φιδιών μιας περιοχής είναι μικρός και αποφασίζει να τον αυξήσει, απελευθερώνοντας έναν μεγάλο αριθμό από αυτά. Θα πρέπει λοιπόν να συλλέξει αρκετά άγρια φίδια και κρατώντας τα αιχμάλωτα σε ειδικές εγκαταστάσεις να περιμένει τους γόνους εξηγεί ο κ. Στραχίνης σε άρθρο του που δημοσιεύει στην ιστοσελίδα http: //www. herpetofauna.gr.