Χριστούγεννα: Απόψεις για το κόψιμο των ελάτων

Διαβάστε περισσότερα...

πολύ ωραίο άρθρο συνολικά.. smells like xmas

Μου αρέσει η αντιπαραβολή των τριών διαφορετικών απόψεων.

Σε κάτι τέτοια debate καταλαβαίνει κάποιος πόσο δύσκολο είναι να παίρνεις αποφάσεις σαν Δασολόγος και την ευθύνη που έχεις στου ώμους σου μόλις το κάνεις.

Στο πανεπιστήμιο μαθαίνουμε τις αρχές της Οικολογίας, της Οικονομικής και της Διαχειριστικής παρόλα ταύτα πόσο εύκολο είναι να συνδυαστούν αυτά στη πράξη όταν οι σκοποί τους συγκρούονται εξ'ορισμού.

Θα τολμήσω να πω ότι είναι πολύ εύκολο να πάρεις αποφάσεις αρκεί να είσαι κατάλληλα και ολιστικά καταρτισμένος για την κάθε απόφαση.

Στο σημείο αυτό, πρέπει να διευκρινιστεί ότι μόνο νόμιμα χριστουγεννιάτικα δένδρα (από φυτείες ή άλλες εγκεκριμένες διαχειριστικές μονάδες) είναι άξια λόγου. Παράνομες υλοτομίες για χριστουγεννιάτικα δένδρα είναι κατάπτιστες.

Στο συγκεκριμένο θέμα, λοιπόν, θα πρέπει να δούμε το δάσος και όχι το δέντρο. Το δέντρο σε αυτή την περίπτωση είναι το ίδιο το δάσος (οξύμορο, ε?) ενώ το δάσος δεν είναι η Πάρνηθα ή ο Ταξιάρχης αλλά το φυσικό περιβάλλον εν γένει.

Όταν λοιπόν, αποφασίσεις να μποϊκοτάρεις ή να αποτρέψεις με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την παραγωγή, διάθεση και εκμετάλλευση χριστουγεννιάτικων δένδρων υπάρχει κίνδυνος να επιφέρεις πολλά σημαντικότερα και βαρύτερα περιβαλλοντικά προβλήματα από την αποψίλωση μιας δασικής έκτασης.

Ένας νέος άνθρωπος πρέπει να βρει ένα βιοποριστικό μέσο. Θα πρέπει αυτό το μέσο να του προσφέρει ικανοποιητικό εισόδημα για να συντηρεί την οικογένειά του στον τόπο του. Για τους ορεινούς πληθυσμούς, ένα τέτοιο μέσο μπορεί να είναι και η παραγωγή χριστουγεννιάτικων δένδρων. Η δραστηριότητα αυτή ευνοεί την παραμονή του ανθρώπου στην περιφέρεια και, συνήθως, συνδέεται με αυξημένη περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση. Σπάνια δαγκώνεις το χέρι που σε ταΐζει.

Ας υποθέσουμε λοιπόν, ότι ο νέος αυτός δεν καταφέρνει να έχει το κέρδος (γιατί δυστυχώς περί κέδρους ο λόγος) που θέλει. Η πιο πιθανή εναλλακτική, τουλάχιστον όπως μας έχει δείξει η μεταπολεμική ιστορία της Ελλάδας, είναι η εσωτερική μετανάστευση προς τα αστικά κέντρα.

Η αστικοποίηση θεωρείται ένας από τους ισχυρότερους μοχλούς υποβάθμισης του περιβάλλοντος. Μια απλή αναφορά σε κάποια μηχανή αναζήτησης θα σας παραπέμψει σε χιλιάδες σχετικές αναφορές. Ενδεικτικά και ποιοτικά (όχι ποσοτικά) η συγκέντρωση του πληθυσμού συνοδεύεται από:
1. αύξηση της κατανάλωσης ενέργειας. Ένα από τα συνακόλουθα, με αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον, είναι η αύξηση της θερμοκρασίας σε τοπικό επίπεδο και η δημιουργία θερμικών νησίδων. Οι θερμικές νησίδες συντελούν στην αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη ενώ δίνουν έναυσμα για ένα φαύλο κύκλο (αύξηση της αστικής θερμοκρασίας -> αύξηση της χρήσης κλιματιστικών -> περαιτέρω αύξηση κατανάλωσης ενέργειας...),
2. αύξηση της αλόγιστης κατανάλωσης πόρων με ταυτόχρονη απομάκρυση από την πρωτογενή παραγωγή. Ενδεικτικά, για να έχουμε στο πρωινό μας, κάθε μέρα, μια φέτα 'ζαμπόν', πρέπει να σφαχτεί ένα ζώο. Το ζώο αυτό σφάζεται σε ειδικούς χώρους οι οποίοι όμως είναι ιδιαιτέρως ρυπογόνοι και συνήθως το βιολογικό τους φορτίο, τουλάχιστον στην Ελλάδα, απορρέει στον υδάτινο αποδέκτη. Επίσης, η ζήτηση σε 'ζαμπόν' οδήγησε στην βιομηχανοποιήση της εκτροφής ζώων. Τα εκτροφεία αυτά ευθύνονται, όσο παράξενο και να ακούγεται, σε πολύ μεγάλο ποσοστό για το φαινόμενο του θερμοκηπίου καθώς το μεθάνιο που εκλείεται από τις βιολογικές διεργασίες των ζώων είναι περίπου 4 φορές πιο δραστικό από το διοξείδιο του άνθρακα,
3. αύξηση της συγκέντρωσης ρύπων. Το φυσικό περιβάλλον έχει μηχανισμού ομοιόστασης που δύνανται να απορροφήσουν σημαντικό ποσοστό του ρυπογόνου φορτίου του ανθρώπου. Η αυτοάμυνα, όμως αυτή, έχει πεπερασμένα όρια και εξαρτάται από τη συγκέντρωση των ρύπων. Έτσι, η θάλασσα μπορεί να “αδρανοποίησει” Χ mg/lt BOD αλλά όχι 100Χ,
4. τέλος, η οικονομική δραστηριότητα στα αστικά κέντρα απομακρύνεται από την πρωτογενή παραγωγή (αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή). Εντούτοις, η ανάγκη διατροφής παραμένει. Αποτέλεσμα αυτού είναι η μεταφορά της αγροτικής παραγωγής σε αναπτυσσόμενες χώρες φτηνών εργατικών χεριών. Αυτό, πέρα των κοινωνικών θεμάτων που δημιουργούνται, σημαίνει την αύξηση της χιλιομετρικής απόστασης του τόπου παραγωγής ενός αγαθού και του τόπου κατανάλωσης, συνακολουθούμενη από την αύξηση του οικολογικού αποτυπώματος αυτού.

Η ποιοτική αυτή ανάλυση έχει ως σκοπό να καταδείξει ή να υποστηρίξει την σημασία της διατήρησης παραδοσιακών, αειφορικών οικονομικών δραστηριοτήτων, όπως η καλλιέργεια χριστουγεννιάτικων δένδρων (πάντα μιλάμε για νόμιμες καλλιέργειες). Ασφαλώς, έχει παρουσιαστεί μόνο η υφιστάμενη κατάσταση της πλειοψηφίας των αστικών κέντρων και όχι η δυνητική τους η οποία με τον κατάλληλο σχεδιασμό θα μπορούσε να οδηγεί σε βιώσιμα αστικά κέντρα. Ας είμαστε όμως ρεαλιστές: είμαστε πολύ μακριά, σαν ανθρωπότητα, από την βιώσιμη ανάπτυξη αστικών κέντρων. Συνεπώς, καλύτερα να διατηρήσουμε ότι ξέρουμε ότι είναι σωστό για το περιβάλλον.

Συνεκτιμώντας τα παραπάνω μπορεί να υποστηριχθεί ότι η καλλιέργεια χριστουγεννιάτικων δένδρων είναι ένα άκρως οικολογικό και περιβαλλοντικό επάγγελμα το οποίο θα πρέπει, κατά τη γνώμη μου να υποστηριχθεί από όλους μας.

Βέβαια, το ψεύτικο δένδρο που έχω στολίσει δεν υποστηρίζει την άποψή μου...χμμμ! :whistle:

Γειά σου dhourmou,

Οι απόψεις σου στη προηγούμενη ανάρτηση είναι όντως πολύ ενδιαφέρουσες.

Κρίμα που η ποιοτική σου ανάλυση δεν σε έπεισε να αγοράσεις ένα πραγματικό δέντρο φέτος στις γιορτές ώστε να υποστηρίξεις αυτή την αγορά.

Φυσικά και συμφωνώ μαζί σου για την οικολογική και οικονομική σημασία καλλιέργειας δέντρων. Επίσης συμφωνώ απόλυτα ότι δεν πρέπει να μποϋκοτάρουμε τη παραγωγή και την ανάπτυξη στο δάσος και το φυσικό περιβάλλον, ενώ πρέπει να δίνονται κίνητρα σε νέους αλλά και ωριμότερους που θέλουν να ασχοληθούν με αυτή την εργασία.

Παρόλα ταύτα η αειφόρος καλλιέργεια απο την αλόγιστη εκμετάλλευση της δασικής γής δεν απέχουν πολύ μεταξύ τους αν δεν υπάρχει ο κατάλληλος ελεγκτικός μηχανισμός ή μία πολύ "δυνατή" Δασική Υπηρεσία. Επίσης υπάρχουν παραδείγματα άλλων μορφών καλλιέργειας σε δασικές εκτάσεις που αποδείχτηκαν καταστροφικές για το δάσος λόγω βιαστικών αποφάσεων.

Αυτό που με προβληματίζει λοιπόν δεδομένου της κακής κατάστασης που βρίσκεται η δασική υπηρεσία καθώς και των ημίμετρων προστατευτικών μηχανισμών είναι κατα πόσο μπορούμε να ελέγξουμε αυτού του είδους τη κατάσταση.