Όλα ξεκίνησαν όταν ο ερευνητής Matthew Ritter, που έγραφε ένα βιβλίο για τα αστικό πράσινο της Καλιφόρνιας, ανακάλυψε πως όλα τα άτομα του συγκεκριμένου είδους (Araucaria columnaris) γέρνουν προς το νότο. Έτσι τηλεφώνησε σε συνάδελφο του στην Αυστραλία και πληροφορήθηκε πως και εκεί τα συγκεκριμένα  δέντρα γέρνουν αλλά προς τον Βορρά.

«Μας εξίταρε η πιθανότητα να υπάρχουν δέντρα που γέρνουν προς τον ισημερινό ανεξαρτήτως του ημισφαιρίου που μεγαλώνουν» δήλωσε ο Ritter.

Έτσι μελέτησε μαζί με συναδέλφους 252 αρωκάριες ή πεύκα του Cook, όπως είναι και το κοινό τους όνομα, και στις 5 ηπείρους και κατέληξαν στο συμπέρασμα πως τα δέντρα γέρνουν κατά μέσο όρο 8.55 μοίρες. Διαπίστωσαν επίσης πως όσο πιο μακριά βρίσκονται από τον ισημερινό τόσο περισσότερο γέρνουν, ανεξαρτήτως ημισφαιρίου, ενώ βρέθηκε και δέντρο στη νότια Αυστραλία που γέρνει 40ο.

Το είδος αυτό της Αρωκάριας ενδημεί στα νησιά της Νέας Καληδονίας, ένα αρχιπέλαγος του Ειρηνικού Ωκεανού ανατολικά της Αυστραλίας. Εξαιτίας της καλλωπιστικής του αξίας όμως εξαπλώθηκε γρήγορα και σε άλλες περιοχές με τροπικό, υποτροπικό και εύκρατο κλίμα.

«Μπορεί να είναι κάποιος γενετικός μηχανισμός που μπορούμε να μελετήσουμε πια λόγω της μεγάλης εξάπλωσης τους ανά τον κόσμο» αναφέρει ο  Ritter. Μια άλλη υπόθεση που μπορεί να εξηγεί το γεγονός είναι πως μπορεί να είναι προσαρμογή του είδους ώστε να μεγιστοποιεί την απορρόφηση φωτός σε μεγάλα γεωγραφικά πλάτη.

Πηγή: www.newscientist.com