Τα δάση της Μεσογείου χρησιμοποιούνται από τους ανθρώπους για αιώνες, αλλά η σημερινή τους έκταση και κατάσταση έχουν διαμορφωθεί κατά κύριο λόγο τις τελευταίες δεκαετίες. Η υπερβόσκηση που προωθείται από τις εθνικές και κοινοτικές πολιτικές, η αύξηση των πυρκαγιών και η τουριστική ανάπτυξη έχουν οδηγήσει στη συρρίκνωση των δασών, η οποία απειλεί τα δασικά είδη.
Σε αυτή τη μελέτη εξετάζουμε τη σχέση του Pipistrellushanaki, ενός είδους νυχτερίδας που περιορίζεται στην Κυρηναϊκή της Λιβύη και την Κρήτη, με τα υπολειμματικά δάση της Κρήτης. Η ραδιοπαρακολούθηση αρσενικών (το φθινόπωρο) και θηλαζουσών θηλυκών (στις αρχές του καλοκαιριού) νυχτερίδων στο βορειοδυτικό Ψηλορείτη έδειξε ότι το P.hanaki χρησιμοποιεί μια σειρά από τύπους καταφυγίων, αλλά για την αναζήτηση των εντόμων με τα οποία τρέφονται, τα δάση Quercus (πουρνάρια, λιόπρινα και βελανιδιές) και οι παλιές καλλιέργειες δέντρων προτιμούνται σε μεγάλο βαθμό, ενώ οι ανοικτές περιοχές, οι νεαροί κυπαρισσώνες και οι θαμνότοποι αποφεύγονται.