του Ιακώβου Γκανούλη, Ομ. καθηγητή ΑΠΘ, τ. ειδικού γραμματέα Υδάτων/ΥΠΕΝ
Η Ελλάδα έχει έναν ανεκτίμητο θησαυρό, που είναι η ποιότητα του φυσικού της περιβάλλοντος και η βιοποικιλότητα των οικοσυστημάτων της. Αυτόν τον θησαυρό πρέπει να προφυλάξουμε για τις επόμενες γενιές ως κόρην οφθαλμού και απέναντι στον νέο αντι-περιβαλλοντικό νόμο.
Ψηφίστηκε κατά πλειοψηφία στη Βουλή την Τετάρτη 5 Μαΐου 2020, με ονομαστικές ψηφοφορίες και αποχώρηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το νομοσχέδιο του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΕΝ) με κύριο θέμα τον «Εκσυγχρονισμό της Περιβαλλοντικής Νομοθεσίας». Και ενώ «εκσυγχρονισμό» αποτελεί η ενσωμάτωση στην ελληνική νομοθεσία των ευρωπαϊκών ενωσιακών Οδηγιών 2018/844 και 2019/692, που αφορούν την ενεργειακή απόδοση των κτιρίων και τη διακίνηση του φυσικού αερίου στη χώρα μας, το περιεχόμενο και ο τρόπος διαβούλευσης των «λοιπών διατάξεων» του νόμου παραπέμπουν στην εφαρμογή στο περιβάλλον του νεοφιλελεύθερου δόγματος της στρατηγικής του «σοκ».