Πώς μπορούμε να αυξήσουμε τη φυτρωτικότητα του σπόρου ενός είδους; οι γενετιστές help

Χρειάζεται έρευνα ή υπάρχει κάποια επιστημονικά τεκμηριωμένη μέθοδος που μπορούμε να εφαρμόσουμε;
Παρεμφερή ερώτηση έχω και για τη δυνατότητα ανάκαμψης του είδους μετά από πυρκαγιά. πχ. τα juniperus spp.
Merci

Νομίζω ότι δε μπορούμε να σε βοηθήσουμε οι γενετιστές, αλλά δεν είμαι απόλυτος. Σε κάποια είδη που λόγω διαφόρων παραγόντων έχουν μεγάλα ποσοστά αυτογονιμοποίηση, το ποσοστό των 'φυτρώσιμων' σπόρων είναι μικρό, ενώ κάποια άλλα είδη, ακόμα και με μεγάλο ποσοστό αυτογονιμοποίησης έχουν αναπτύξει μηχανισμούς και δεν παρουσιάζουν τέτοια προβλήματα.
Πρέπει μάλλον να απευθυνθείς στους οικολόγους (δασική οικολογία εννοώ), που ασχολούνται με τη φυτρωτικότητα των σπόρων των δασικών ειδών. Αν θυμάσαι, είχαμε και εργαστήριο σπορογνωσίας. Η αύξηση της φυτρωτικότητας ίσως να μπορεί να συνδεθεί με φυσιολογικούς παράγοντες και συνθήκες περιβάλλοντος και εφόσον μπορείς να επηρεάσεις αυτούς, να μπορείς και να αυξήσεις τα ποσοστά φυτρωτικότητας.
Με κάθε επιφύλαξη τα παραπάνω.

ΥΓ. Μιλάμε για θερμοκήπιο ή αναδασώσεις;

θα συμφωνήσω με τον ptsolak!

από εκεί κ πέρα υπάρχουν κ αρκετά πράγματα τα οποία μπορείς να κάνεις εσύ για να αυξήσεις την φυτρωτικότητα κ να εξουδετερώσεις παράγοντες όπως η μούχλα κλπ όπως αποστείρωση, υποστρώματα κλπ

οπότε pachanga είναι κ τα δύο που ανέφερες!

εντάξει πέρα από τους παράγοντες του περ/ντος που μπορούν να είναι κάπως διαχειρίσιμοι μέσα σε μία τράπεζα σπερμάτων, θα με ενδιέφερε να μάθω αν οι σπόροι του juniperus spp. θα μπορούσαν μέσα από κάποια τροποποίηση να αποκτήσουν αυξημένη φυτρωτικότητα στο φυσικό τους χώρο..

μάλλον θα πρέπει να απευθυνθείς σε κάποιον με εξειδίκευση στη φυτρωτικότητα! στο φυσικό τους χώρο η αύξηση της φυτρωτικότητας..??

υγ1. αν κ πάλι δεν μπορώ να καταννοήσω τι τροποίηση εννοείς..?

υγ2.αν ψάξεις βιβλιογραφία κ δεν έχεις πρόσβαση λόγω πανεπιστημιακών βιβλιοθηκών στείλε μου mail να στα βρω εγώ!

Είμαι βέβαιος ότι κάποιος τρόπος θα υπάρχει, για να μπορεί να αυξηθεί η φυτρωτικότητα των σπόρων του άρκευθου στο φυσικό περιβάλλον, αλλά... δε νομίζω ότι ακόμα έχει βρεθεί...

Έπρεπε να βάλω μπόλικη φαντασία και λίγη επιστημοσύνη (άν έχω!) για να πάει κάπου το μυαλό μου. Θα μπορούσε (πιθανά) να χρησιμοποιήσουμε κάποια epigenetic effects για να "δώσουμε" μία κατεύθυνση στην ταχύτητα φύτρωσης των σπόρων. Δεν ξέρω πως θα μπορούσε να γίνει αυτό, αλλά αν ισχύει ότι κάποια περιβαλλοντικά χαρακτηριστικά μπορούν να αποτυπωθούν με κάποιο τρόπο στην κληρονομούμενη μονάδα και να εμφανιστούν σε κάποιες απόμενες γενεές, τότε, ναι, θα μπορούσαμε να κάνουμε και αυτό που ζητάς!

Το άλλο που σκέφτομαι, είναι τι εννοείς "αυξημένη φυτρωτικότητα". Από τη μία κατανοώ το ευκόλως εννοούμενο, δηλαδή το ποσοστό των ζώντων σπόρων, που δίνουν αρτίφυτρα. Από την άλλη, με τον τρόπο που το λες, το μυαλό μου πάει στην ταχύτητα φύτρωσης των σπόρων. Μπορείς να μου διευκρινήσεις;

Για την 2η περίπτωση σου έδωσα ένα στοιχείο παραπάνω. Για την 1η περίπτωση, ισχύουν αυτά που ειπώθηκαν (οι συνθήκες φύτρωσης των σπόρων αλλά και από που προέρχονται οι σπόροι και αν είναι αυτογονιμοποίηση ή όχι).

Επίσης, καλά σε ρωτάει η ελίζα, τι εννοείς φυτρωτικότητα στο φυσικό τους χώρο; Μάλλον θα εννοείς το δεύτερο, που μεταφυτεύεις τα αρτίφυτρα στο πεδίο. Αν ναι, καλύτερα να μιλήσεις με κανέναν εδαφολόγο.


ΥΓ. Μου ήρθε μία φλασιά μόλις. Θα μπορούσε να αρκεί μία κάποια "διόρθωση" στη διαδικασία φύτρωσης (μου ήρθε η ιδέα να διαρριγνύεις το τσόφλι του σπόρου ώστε να το βοηθάς να προσλαμβάνει υγρασία ταχύτερα, αλλά και ευκολότερα να αναπτύσεται το έμβρυο), αλλά αυτό θα πρέπει να το βρεις στη βιβλιογραφία.

#after_night_orgasmic_idea_brainstorming

Έχω την εντύπωση ότι οι σπόροι του juniperus είναι δύσκολο να φυτρώσουν και στην φυσική αναγέννηση πρέπει να φαγωθούν από πουλί προκειμένου να αυξηθεί η φυτρωτικότητά τους. Από όσο θυμάμαι θα πρέπει να επεξεργαστούν με αραιό διάλυμα οξέος αν θέλουμε να παράγουμε φυτά
Κοιτώντας πρόχειρα στο νετ βρήκα τα εξής:
Juniperus oxycedrus ( www.tatoi.org/?page_id=73 )
Είναι είδος βραδυαυξές και οι σπόροι του είναι δυσφυέστατοι. Για να φυτρώσουν πρέπει πρώτα να φαγωθούν από ζώα ή πουλιά, να υποστούν σχετική επεξεργασία στον πεπτικό σωλήνα τους και να αποβληθούν στην συνέχεια με τα περιττώματά τους τα οποία και αποτελούν φυσικό λίπασμα για την πρώτη εκβλάστησή τους.

Η φυσική εγκατάστασή του είναι βραδεία. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο δάσος ελάτης που καταστράφηκε από πυρκαϊά στην θέση Καψάλα το 1944 δεν έχει ακόμη πλήρως εγκατασταθεί το Juniperus oxycedrus.

J. Oxycedrus macrocarpa ( ophioussa.blogspot.gr/2009/10/juniperus-phoenicia.html )
Οι άρκευθοι πολλαπλασιάζονται σχετικά εύκολα, από σπόρο ή μοσχεύματα, αλλά α-ρ-γ-ο-ύ-ν να μεγαλώσουν, γι αυτό το ξύλο τους είναι τόσο σκληρό και ανθεκτικό. Τα μοσχεύματα ξεχάστε τα, θέλουν θερμαινόμενο τραπέζι πολλαπλασιασμού και υδρονέφωση με μυκητοκτόνα κλπ. Τα σπόρια είναι πιο απλά.
Από τώρα μέχρι τον Δεκέμβριο, μαζέψτε σκούρους καφε-μαύρους καρπούς. Είναι ώριμοι αν είναι μαλακοί. Συχνά έχουν ασπρίλες επάνω τους σαν μούχλα ή άλλη φυτική ασθένεια, δεν πειράζει. Προσωπικά, τους μουλιάζω σε νερό με 1/10 ξύδι, αφού τους λιώσω λίγο με το δάχτυλο. Το ξύδι διευκολύνει το ξεκαθάρισμα του σπόρου και ίσως του δίνει την ψευδαίσθηση ότι είναι σε στομάχι πουλιού, μπας και φυτρώσει αργότερα πιο εύκολα. Μετά 5-6 ώρες μούλιασμα, ξεπλένω τον πολτό και με υπομονή ξεχωρίζω τα σποράκια που είναι 2-3 τριγωνικά, σκληρά σποράκια ανά καρπό. Τα παρκάρω στο ψυγείο, στον χώρο με τα φρούτα, σε βρεγμένο περλίτη ή βρεγμένη χάρτινη πετσέτα κουζίνας, σε ένα τάπερ ή μία νάϋλον σακούλα. Τον Μάρτιο τα φυτεύω σε πρασιά από τύρφη, κατά προτίμηση σε θερμοκήπιο, ειδεμή σε μέρος με ήλιο, αλλά με την τύρφη να είναι βασικά συνέχεια υγρή. Με τις πρώτες ζέστες του Μαΐου, τα μικρά φυτά σκάνε σαν μύτες γκαζόν, με δύο μικρά φυλλαράκια. Όταν το φυτό έχει ύψος 2-3 πόντους (και ρίζα 5-6), και με την τύρφη καλά βρεγμένη, τα βγάζω και τα μεταφυτεύω σε γλάστρες. Δύο χρόνια αργότερα, εάν όλα πάνε καλά, το φυτό είναι 15-30 cm και έτοιμο για μεταφύτευση. 5 χρόνια αργότερα είναι θάμνο μικρός. 20 χρόνια αργότερα είναι μικρό δέντρο, αλλά στα 7-9 χρόνια κάνει σπόρια. Λίγη στατιστική: 100 μικροί καρποί, 150-200 σποράκια, τα μισά από αυτά «καλά», πες 100, από αυτά θα φυτρώσουν τα 20-30, και θα επιζήσουν σε τελική μεταφύτευση 4-5.