Κυβέρνηση Μπίλντερμπέργκ

Το κείμενο που ακολουθεί ΔΕΝ είναι ελαφρύ. Δεν έχει άμεση αναφορά σε τίποτε περί δασολογίας. Εμμέσως μόνο ίσως μας αφορά διότι το υφιστάμενο πλαίσιο ζωής περιλαμβάνει πολλαπλά επίπεδα όπου τα πιο τοπικά αποτελούν τα συστατικά των πιο ευρείων, τις μονάδες τους. Κάποια τέτοια επίπεδα είναι του πολίτη-εργαζόμενου, της πόλης, της περιφέρειας, του κράτους, της ΕΕ κλπ και τελικά του πλανήτη. Διαθέτουν κλίμακες σχεδίασης, οργάνωσης και εφαρμογής δράσεων, πρωτοβουλιών και πολιτικών. Σε κάθε κλίμακα υπάρχει μια κινητήρια κεντρική ιδέα, κατεύθυνση, φιλοσοφία που αποτελεί τον πυρήνα των μηχανισμών λειτουργίας των επιπέδων.

Το παρόν άρθρο μιλάει για την κατάσταση στην ανώτερη από τις παραπάνω κλίμακες. Αυτή δηλαδή που σχηματοποιεί και διαμορφώνει οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές, ελέγχει και προωθεί την παραγωγή πανεπιστημιακής γνώσης και συμμετέχει στην δυναμική διαμόρφωση πολιτικών συσχετισμών.

πηγή: www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&;;aid=417797&cid=6


Δύο στελέχη της «Τριμερούς Επιτροπής» μιας πανίσχυρης διεθνούς οργάνωσης με παγκόσμια δραστηριότητα από το 1973, στελεχωμένη από την ελίτ της διεθνούς οικονομίας, με επιχειρηματίες και οικονομολόγους, τραπεζίτες και νομικούς ανώτατου βεληνεκούς, δύο οικονομικοί παράγοντες με καριέρα σε κεντρικές τραπεζικές θέσεις, αναλαμβάνουν το τιμόνι των χωρών τους ως πρωθυπουργοί. Να σημειωθεί ότι και οι δύο δεν έχουν εκλεγεί.



Επίσης και οι δύο εμφυτεύονται με την δραστική παρέμβαση των ισχυρών χωρών της Ευρώπης. Ο Λουκάς Παπαδήμος και ο Μάριο Μόντι είναι «σωτήρες», «Μεσσίες» ή απλά υλοποιούν προειλημμένες αποφάσεις συγκεκριμένων κέντρων;

Η ιστορία που ακολουθεί είναι διδακτική. Η συνέντευξη που παραχώρησε στη «zougla.gr» ένα μέλος της «Τριμερούς Επιτροπής» ενώ βρισκόταν σε συνάντηση αυτής της κλειστής οργάνωσης στη Χάγη, είναι από τις σπάνιες που καταγράφονται και που έχουν σχέση με τις δραστηριότητες της «Τριμερούς».

Ένα είναι, ωστόσο, το συμπέρασμα που μπορεί να εξαχθεί. Τίποτε δεν είναι τυχαίο σε αυτήν την αλληλουχία γεγονότων που διαμόρφωσαν το τρέχον σκηνικό. Ο κ. Λουκάς Παπαδήμος να ηγείται της ελληνικής κυβέρνησης και ο Μάριο Μόντι να αναλαμβάνει τον σχηματισμό κυβέρνησης στην Ιταλία και όλα αυτά εντός ολίγων ημερών.

Το 1973, μεσούσης της πρώτης πετρελαϊκής κρίσης, ο ισχυρός άνδρας της αμερικανικής και παγκόσμιας οικονομίας, Ντέϊβιντ Ρόκφελερ, ίδρυσε τη λεγόμενη «Τριμερή Επιτροπή».

Η ιδρυτική πράξη λαμβάνει χώρα στο Τόκιο από την 21η έως και την 23η Οκτωβρίου. Η πρόταση για την ίδρυση της Τριμερούς κατατέθηκε από τον ισχυρό άνδρα της Αμερικής την προηγούμενη χρονιά, το 1972, κατά την ετήσια συνεδρίαση της Λέσχης Μπίλντερμπέργκ (Bilderberg) και έγινε αποδεκτή.

Η «γέννεση» της Τριμερούς λαμβάνει χώρα μέσα από τα «σωθικά» της Λέσχης Bilderberg, η οποία τον Οκτώβριο του 1973 συνεδριάζει στο Τόκιο. Κατά τον Ρόκφέλερ υπήρχε άμεση ανάγκη να ενσωματωθεί και η Ιαπωνία στον σκληρό πυρήνα της Λέσχης η οποία θα συζητούσε και θα αποφάσιζε την πορεία της Οικονομίας και της Πολιτικής σε πλανητικό επίπεδο.

Η Λέσχη Bilderberg, δηλαδή η «μήτρα», μέχρι τότε κάλυπτε την ανάγκη αυτή μόνον για την περιοχή της Βορειοατλαντικής κοινότητας, Βόρειος Αμερική – Ευρώπη.

Η πρώτη συνεδρίαση σε πλήρη σύνθεση της Τριμερούς πραγματοποιείται το 1976 στο Κιότο της Ιαπωνίας. Λίγο πριν από τη λήξη του πολέμου του Βιετνάμ και με δεδομένη την επερχόμενη «νέα τάξη πραγμάτων», με τη Σοβιετική ένωση να περνά σε ένα νέο στάδιο διεθνούς επιρροής που θα κατέληγε στην εμπλοκή της στην Αγκόλα, τη Μοζαμβίκη, το Αφγανιστάν κ.λπ., ο Ροκφέλερ επιχειρεί να προσεγγίσει τη παγκόσμια διακυβέρνηση μέσω ενός μοντέλου «τεχνοκρατικού εξορθολογισμού» παρακάμπτοντας τα θεσπισμένα – συνταγματικά καθιερωμένα κρατικά όργανα και θεσμούς. Στην Τριμερή συμμετέχουν τρία σύνολα. Η Βόρειος Αμερική, η Ευρώπη και η Ιαπωνία (μόνη χώρα από την Ασία). Πρόκειται για τον πρώην «Δυτικό Κόσμο».

Ο Ντέιβιντ Ροκφέλερ, επικεφαλής του Ομίλου Chase Manhattan επηρεάζεται από έναν άνθρωπο ο οποίος αποκτά σταδιακά σημαντική διεθνή επιρροή. Συγγραφέας του βιβλίου «In between two ages» είναι αυτός που «συνιστά» την υλοποίηση της ιδέας «Τριμερής Επιτροπή».

Ο δημοσιογράφος, Bill Moyers, γράφει το 1980 : «David Rockefeller is the most conspicuous representative today of the ruling class, a multinational fraternity of men who shape the global economy and manage the flow of its capital...Private citizen David Rockefeller is accorded privileges of a head of state...He is untouched by customs or passport offices and hardly pauses for traffic lights».

Με απλά λόγια, ο κ. Ροκφέλερ είναι υπεράνω θεσμών, κυβερνήσεων, κρατικών δομών.

Διασφαλίζει την απρόσκοπτη ροή των κεφαλαίων του. Διαμορφώνει την εξέλιξη της παγκόσμιας οικονομίας.

Πρώτος επικεφαλής της Τριμερούς τοποθετείται ο κ. Ζμπίγκνιου Μπρεζίνκσι, δεξί χέρι του προέδρου Τζίμι Κάρτερ, ισχυρότατος παράγων στην διαμόρφωση της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Από την Πτώση του Τείχους του Βερολίνου και μετά, αν όχι ήδη από καιρό, ο προσανατολισμός της Τριμερούς αλλάζει.

Άλλωστε, και ο κόσμος άλλαξε. Στον πυρήνα, ωστόσο, της Τριμερούς παραμένει και ενισχύεται η έννοια της παγκόσμιας διακυβέρνησης μέσω των τεχνοκρατών. Μα τι είναι οι τεχνοκράτες αυτοί; Πρόκειται για την τραπεζική και επιχειρηματική ελίτ που διαμορφώνει οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές, ελέγχει και προωθεί την παραγωγή πανεπιστημιακής γνώσης, συμμετέχει στον έλεγχο της θρησκευτικής δραστηριότητας με άξονα τον θρησκευτικό «αντιδογματισμό» (αν και το 1983 ο Ποντίφικας «ευλόγησε» δημόσια μάλιστα τις εργασίες της Τριμερούς) και τέλος συμμετέχει στην δυναμική διαμόρφωση πολιτικών συσχετισμών.

Εχθρός των συντηρητικών - θρησκευτικού τύπου δογματισμών, η Τριμερής βασίζει την ισχύ της στο διεθνές τραπεζικό σύστημα, στη χρηματοπιστωτική αγορά και στη δύναμη των καρτέλ των πολυεθνικών. Η σύνθεση της Τριμερούς αποτελείται από τρία υποσύνολα. Τα 170 μέλη που προέρχονται από την Ευρώπη, 120 από την Βόρειο Αμερική και πάνω από 100 πλέον που προέρχονται από τον χώρο του Ειρηνικού και της Ασίας.

Ποια πρόσωπα της επικαιρότητας συμμετέχουν στην «Τριμερή»;

Μία πρώτη γεύση θα είναι αρκετή για να εξηγήσει κάποιος τις σύνθετες καταστάσεις που βιώνει η Ελλάδα, η Ευρωζώνη και η διεθνής οικονομία. Ας επικεντρωθεί ωστόσο το ενδιαφέρον στα απολύτως «δικά μας».

«Τα πρόσωπα»

Ο Μάριο Μόντι, επιφανής Ιταλός οικονομολόγος, επίτροπος στην Κομισιόν. Είναι ο επικεφαλής (πρόεδρος) του Ευρωπαϊκού Τμήματος της Τριμερούς. Μέλος της εκτελεστικής επιτροπής της οργάνωσης. Προωθείται ως νέος πρωθυπουργός στην υπό οικονομική κρίση Ιταλία.

Ο Λουκάς Παπαδήμος, μέλος της Τριμερούς. Επεβλήθη ως πρωθυπουργός στην -υπό οικονομική κατάρρευση- Ελλάδα.

Οι «εκλεκτοί»

Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας είναι αρκετοί εκείνοι που επέλεξαν, στη συνέχεια διεκδίκησαν και τέλος κατάφεραν, με αντίτιμο βεβαίως την πιστή εφαρμογή του καταστατικού της Τριμερούς, να γίνουν μέλη της οργάνωσης.

Έχουμε λοιπόν:

Τον πρώην πρόεδρο της Κύπρου Γ. Βασιλείου. Συμμετέχει στην εκτελεστική επιτροπή της Τριμερούς. Επιχειρηματίας, πρώην κομμουνιστής. Πρώην βασικός συνομιλητής με την Ε.Ε. για την ένταξη της Κύπρου. Βασικός συνομιλητής για τη λύση του Κυπριακού (σχέδιο Βασιλείου).

Τον Λουκά Παπαδήμο, ο οποίος από την Τετάρτη 10 Νοεμβρίου είναι και πρωθυπουργός. Τραπεζίτης, καθηγητής στο Χάρβαρντ. Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Πρώην διοικητής της Τράπεζας Ελλάδος. Συνεργάστηκε με τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Γιώργο Γεννηματά, τον Κώστα Σημίτη. Απόφοιτος Κολλεγίου Αθηνών.

Τον Οδυσσέα Κυριακόπουλο, επιχειρηματία, πρώην πρόεδρο του ΣΕΒ, απόφοιτο του Κολλεγίου Αθηνών.

Τον Αλέξη Παπαχελά. Διευθυντή της εφημερίδας «Καθημερινή», απόφοιτο του Κολλεγίου Αθηνών. Τον Παναγιώτη Βουρλούμη. Συμμετέχει στην εκτελεστική επιτροπή της Τριμερούς. Ανώτερο (πρόσφατα) στέλεχος του Ομίλου Rothschild, πρώην πρόεδρος του ΟΤΕ, πρώην στέλεχος της Alpha Bank.

Το «σύστημα»

Το 1980, ένας ακροδεξιός βουλευτής στο αμερικανικό Κογκρέσο, ο Λόρενς Μακντόναλντ, αποφασίζει να αποκαλύψει τις δραστηριότητες της Τριμερούς. Συγγράφει έκθεση και την παραπέμπει στο αμερικανικό Κοινοβούλιο για περαιτέρω έρευνα. Ο Μακντόναλντ αποτελεί τμήμα, αν όχι σημαία, του αντικομμουνισμού. Ωστόσο, εκθέτει τους Ροκφέλερ και καταγγέλλει σχέδιο παγκόσμιας διακυβέρνησης.

Είναι περίεργο, όμως, πως στην ίδια καταγγελία καταλήγει και ένας γνωστός εκπρόσωπος της κυνηγημένης αμερικανικής Αριστεράς. Ο Νόαμ Τσόμσκι, ο καθηγητής συγκριτικής γλωσσολογίας, με τον αιχμηρό λόγο και τη σαφή προοδευτική του στάση καταγγέλλει με τη σειρά του τους σκοπούς της Τριμερούς.

Το 1983 ο Μακντόναλντ σκοτώνεται πάνω από τη Σαχαλίνη. Ήταν επιβάτης της μοιραίας πτήσης KAL 007, του κορεατικού Τζάμπο που κατέρριψαν οι Σοβιετικοί. Το τι επακολούθησε είναι γνωστό. Αργότερα εκδίδεται ένα σύγγραμμα με τίτλο «No Apologies» του Coldwater, στο οποίο συγκεντρώνονται όλες οι κριτικές και γενικότερα οι προσεγγίσεις γύρω από την «Τριμερή Επιτροπή».

Από τότε μέχρι σήμερα, στην οργάνωση των Ροκφέλερ εισήλθαν η Ολμπράιτ (υπουργός Εξωτερικών των Η.Π.Α.), ο περίφημος υπουργός Εξωτερικών της Ε.Ε. Χαβιέ Σολάνα, ο Τζον Νεγροπόντε πρώην υπεύθυνος Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας των ΗΠΑ, πρέσβης, υφυπουργός κ.α ή ο Λουξεμβουργιανός Σαντέρ, πρώην πρωθυπουργός και ανώτατος αξιωματούχος της ΕΕ, ο πρωθυπουργός της Σουηδίας Μπίλντ κλπ.

Συμμετέχει επίσης ένα μεγάλος μέρος της πανεπιστημιακής επιστημονικής ελίτ των Η.Π.Α., της Ευρώπης και της Ιαπωνίας αλλά και άλλων πλέον χωρών από την Ινδονησία έως την Τουρκία. Συμμετέχουν εξέχοντες νομικοί και επιφανή στελέχη της διεθνούς τραπεζικής κοινότητας. Μέλος και πρώην διοικητής της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ Άλαν Γκρίνσπαν ,ο Χένρυ Κίσσινγκερ, γνωστοί πολιτικοί ευρωπαϊκών χωρών, ανώτερα στελέχη πολυεθνικών και πετρελαϊκών εταιρειών και... αυτό αν είναι εξέλιξη, κυβερνητικά, τραπεζικά και επιστημονικά στελέχη από τις πρώην Ανατολικές χώρες διότι ο κόσμος όντως άλλαξε άρδην.

Ο κατάλογος είναι μακρύς. Το συμπέρασμα βραχύτατο. Η Τριμερής αποτελεί την παγκόσμια δεξαμενή στελεχών για την επάνδρωση ομάδων κρούσης και ειδικών αναγκών (Μόντι και Παπαδήμος), στελέχωση τραπεζικών ομίλων, στελέχωση των κέντρων πολιτικής επικοινωνίας, τη διαμόρφωση εσωτερικών και ευρύτερων συσχετισμών παγκοσμίως.

Λέσχη Μπίλντερμπεργκ. Η «Μήτρα»

Η περίφημη και επίκεντρο ενδιαφέροντος, συνομωσιολογικού ή πολιτικού περιεχομένου, Λέσχη, πρωτοσυνεδρίασε το 1954 στην τοποθεσία Μπίλντεμπεργκ (κοντά στο Άρνεμ), στην Ολλανδία. Ήταν αποτέλεσμα πρωτοβουλιών ευρωπαίων συντηρητικών και υπερσυντηρητικών πολιτικών της εποχής οι οποίοι ανησύχησαν σφόδρα για την κλιμάκωση του αντιαμερικανισμού στην Ευρώπη και αποφάσισαν να συζητηθεί το ζήτημα προκειμένου να ανατραπεί το αντιαμερικανικό κλίμα. Με αναμφισβήτητο ψυχροπολεμικό χαρακτήρα, καθιερώθηκε έκτοτε ως ετήσια συνάντηση υψίστης σημασίας με προσκεκλημένους αποκλειστικά από την Αμερική και την Ευρώπη και εξελίχθηκε σε Forum διαμόρφωσης πολιτικής και οικονομικής τακτικής και επιλογής μακροπρόθεσμων στρατηγικών. Η «Λέσχη» κλειστή και εξαιρετικά «ολιγομίλητη» συγκεντρώνει από τότε την επιχειρηματική, τραπεζική και πολιτική αφρόκρεμα των ΗΠΑ κυρίως και της Ευρώπης, με προτεινόμενες και ελεγχόμενες πάντα προσκλήσεις σε...τρίτα πρόσωπα τα οποία στην συνέχεια ανάλογα με τις θέσεις που κατέχουν ενσωματώνονται στον κύριο κορμό της Λέσχης.

Η Βορειοατλαντική πολιτική και επιχειρηματική ελίτ καθώς και επιλεγμένοι επιστήμονες, δημοσιογράφοι ακόμη και διανοούμενοι, προσκαλούνται να εκθέσουν απόψεις και γνώμες.

Προφανώς οι συναντήσεις αυτές καταλήγουν στην υιοθέτηση συμπερασμάτων. Τα συμπεράσματα αυτά προωθούνται προς υλοποίηση αν και εφόσον κριθούν εφαρμόσιμα. Η υιοθέτηση συμπερασμάτων μπορεί να είναι βραχυπροθέσμου (Γιουγκοσλαβία επί παραδείγματι) , μεσοπροθέσμου ( χρηματοπιστωτική κρίση) ή μακροπροθέσμου χαρακτήρα (σχέσεις Δύσης – Κίνας ή ένταξη ή όχι της Ρωσίας σε δυτικούς μηχανισμούς κ.α.).

Η λέσχη προηγήθηκε χρονικά της «Τριμερούς». Ο ιδρυτής της «Τριμερούς» Ντέιβιντ Ρόκφελερ ανεδείχθη στην πορεία ως θεσμικός σύμβουλος της Λέσχης. Ενεργά μέλη της «Τριμερούς» προσκαλούνται περιοδικά ή σταθερά στις συναντήσεις της Λέσχης. Επί της ουσίας πρόκειται για συγκοινωνούντα δοχεία. Αυτήν την περίοδο μέλος της «Διοικούσας» της Λέσχης είναι ο κ. Τσούκαλης, καθηγητής και πρόεδρος του ELIAMEP. Μόνιμο μέλος στον σκληρό πυρήνα είναι ο επιχειρηματίας κ. Γιώργος Δαυίδ.

Στις ετήσιες συναντήσεις προσκαλούνται πρωθυπουργοί, υπουργοί και πολιτικά στελέχη χωρίς κατ' ανάγκη να είναι μέλη της «Τριμερούς» ή της Λέσχης. (Ακόμη και ο ....Γιώργος Αλογοσκούφης έχει προσκληθεί επί παραδείγματι). Επί πολλά χρόνια ο καθηγητής ιστορίας κ. Καρράς στην Αγγλία (της γνωστής οικογενείας) ήταν μόνιμο ανώτερο στέλεχος της Λέσχης με ενεργή δράση στη διαμόρφωση συνεργατικών – συναινετικών πολιτικών στα Βαλκάνια (βλέπε Σκόπια, ελληνοτουρκικά, διαβαλκανικά, Νοτιοανατολική Ευρώπη – πρώην Ανατολικό Μπλοκ κλπ. Υπήρξαν και πιο συγκεκριμένες πρωτοβουλίες για την διαμόρφωση κλίματος «Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης» στα Βαλκάνια μετά την Πτώση του Τείχους του Βερολίνου, την σύσταση Ινστιτούτου Βαλκανικών και Ευρωασιατικών μελετών, (Καύκασος, Μέση Ανατολή, Εγγύς Ανατολή, Αραβία, Ισραήλ) με έδρα την Θεσσαλονίκη και με την ανάμιξη ισχυρών παραγόντων (Μπραδήμας επί παραδείγματι κλπ).

Τι είναι η "Trilateral Commission"

Η Τριμερής αποτελεί η κατάληξη της φιλοσοφίας της αποδυνάμωσης του κράτους. Δεν πρόκειται για κάποια αντιεξουσιαστική βεβαίως προσέγγιση αλλά για την βεβαιότητα ότι οι ηγεσίες των εταιρειών είναι σε θέση να διεκπεραιώσουν και να διαχειριστούν τα «τρέχοντα» μεταξύ των οποίων και τις κοινωνίες, αποτελεσματικότερα και άρα φθηνότερα και κυρίως χωρίς περιορισμούς.

Ήταν η περίοδος όπου τα κράτη και το πολιτικό προσωπικό πρόβαλαν, ακόμη, εμπόδια στην άνευ όρων και ορίων επέκταση της ισχύος των ιδιωτικών συμφερόντων των εταιρειών, πολυεθνικών ομίλων και τραπεζών.

Ο ιδρυτής της Τριμερούς Ντέιβιντ Ρόκφελερ ήταν σαφής «πρέπει να μειωθεί ο ρόλος της κυβέρνησης. Κάποιος πρέπει να αναλάβει αυτά που έκανε η κυβέρνηση και οι εταιρείες φαίνονται να είναι οι οντότητες που είναι πιο λογικό να το κάνουν αυτό».

Στην πορεία απεδείχθη πώς οι κυβερνήσεις και η Πολιτική απώλεσε βαθμηδόν τις εξουσίες που είχε. Η κυριαρχία του τραπεζικού τομέα , η γιγαντιαία ανάπτυξη του παρατραπεζικού τομέα με τους οίκους αξιολόγησης να αποκτούν εξουσίες επιβολής των πορισμάτων τους και διαμόρφωσης σύμφωνα με αυτά των αγορών και παράλληλα η επέκταση πέραν κάθε ορίου της τοξικότητας των τραπεζικών και παρατραπεζικών προϊόντων, η θεσμοποίηση της επέλασης των κερδοσκόπων δηλαδή, όλα τα παραπάνω και καθένα ξεχωριστά, συνετέλεσαν στην οικοδόμηση του σημερινού χρηματοπιστωτικού τοπίου.

Είναι εντυπωσιακό πώς θεωρητικοί όπως ο Χάντιγκτον, ο οποίος αργότερα ασχολήθηκε με το άκρως συντηρητικό αλλά και απειλητικό «Σύγκρουση Πολιτισμών» ,το άγιο δισκοπότηρο της κυριαρχία των Μπους και των ευαγγελιστών προτεσταντών στην αμερικανική πολιτική σκηνή, κατ' αρχήν αποτέλεσαν την θεωρητική αιχμή του δόρατος των προοπτικών της Τριμερούς.

Πολύ αργότερα ορισμένοι δυτικοί διανοούμενοι άρχισαν να ασχολούνται διεξοδικά με την ίδια την λογική του εγχειρήματος Ρόκφελερ αντιλαμβανόμενοι πώς η αμερικανική κοινωνία καταρχάς και οι υπόλοιπες δυτικές κοινωνίες οδηγούνται αναπόφευκτα στην θεσμοποίηση του δημοκρατικού ελλείμματος.

Είναι εκπληκτικό πώς με καθυστέρηση η Ευρώπη, η Γαλλία και η Γερμανία εν πρώτοις, ακολουθούν αυτήν την λογική.

Πρόκειται για τους δύο ηγέτες οι οποίοι αναλαμβάνουν την ευθύνη να καθορίσουν στις ευρωπαϊκές «νομαρχίες», την Ελλάδα και την Ιταλία το πότε, το πώς και με ποιόν θα οδηγηθούν σε εκλογές. Είναι χαρακτηριστική μία δήλωση Σαρκοζί. «Θα δείξουμε στην Ελλάδα και την Ιταλία ποιος είναι ο σωστός δρόμος».

Η νέα αυτή τάση στην οποία καταλήγουν Βερολίνο και Παρίσι χρειάζεται και τα πρόσωπα τα οποία θα υλοποιήσουν τα προαπαιτούμενα. Το πείραμα συνεχίζεται με δύο συγκεκριμένους παράγοντες ,και ώ του θαύματος και οι δύο είναι μέλη, το ένα μάλιστα εξέχων, της Τριμερούς. Ο κ. Μάριο Μόντι, του οποίου οι διασυνδέσεις με το σκοτεινό παρελθόν των πρωταγωνιστών του σκανδάλου της Χριστιανοδημοκρατίας «P2» , του μείγματος δηλαδή ακροδεξιάς, μαφίας, καθολικισμού, μασονικής στοάς και τραπεζικής διαφθοράς, αποτελούν αντικείμενο συζήτησης στην Ιταλία, και ο Λουκάς Παπαδήμος , εντελώς συμπτωματικά, βρίσκονται στην εμπροσθοφυλακή της επιχείρησης « Tecnocrati». Τυχαίο;

Συνέντευξη με το μέλος της Τριμερούς Οδυσσέα Κυριακόπουλο

Παρακολουθήστε την συνέντευξη που παραχώρησε στη «zougla.gr» το μέλος της Τριμερούς, από την Ελλάδα, επιχειρηματίας Οδυσσέας Κυριακόπουλος. Ο κ. Κυριακόπουλος παραχώρησε την συνέντευξη αυτή το Σάββατο, νωρίς το πρωί της 13ης Νοεμβρίου και ενώ βρισκόταν στη Χάγη της Ολλανδίας συμμετέχοντας στην συνάντηση του ευρωπαϊκού τομέα της Τριμερούς Επιτροπής.

Στη συνάντηση αυτή από την Ελλάδα συμμετείχε και ο Παναγιώτης Βουρλούμης, έτερο μέλος και ενεργός παράγων της διοικούσης επιτροπής της Τριμερούς. Δεν παραβρέθηκαν στην συνάντηση αυτή ο Λουκάς Παπαδήμος, ο Μάριο Μόντι ( για ευνόητους λόγους αφού ανέλαβαν την διαχείριση ως πρωθυπουργοί της τύχης της Ελλάδας και της Ιταλίας) καθώς και ο Αλέξης Παπαχελάς, πρόσφατο μέλος της Τριμερούς ο οποίος παρέμεινε στην Αθήνα. Ακούστε την άποψη του Οδυσσέα Κυριακόπουλου περί Τριμερούς, Λέσχης Μπίλντερμπέργκ Bilderberg, περί των στελεχών των οργανώσεων αυτών και κυρίως περί του... περιεχομένου των μεταξύ τους συζητήσεων αλλά και το ζητούμενο την εποχή αυτή, την μάχη μεταξύ Πολιτικής και πραγματικής οικονομίας με το διεθνές τραπεζικό σύστημα.

Η ακαδημαϊκός από την Αυστραλία Σάρον Μπέντερ στο βιβλίο της "Suiting themselves: how corporations drive the global agenda", γράφει: «H Tριμερής Επιτροπή» είναι ένα παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο δίκτυα εταιρειών μπορούν να συμπεριλάβουν υψηλά ιστάμενους σε κυβερνήσεις και δημόσιες διοικήσεις μέσα στις συμμαχίες τους σα συμμάχους εναντίον της δημοκρατίας. Η TC δημιουργήθηκε για να διαμορφώσει τη δημόσια πολιτική σε μια εποχή που η δημοκρατία έθετε εξοργιστικά εμπόδια στις πολυεθνικές».

Πολλά χρόνια αργότερα και μετά την εκλογή Μπαράκ Ομπάμα, οι δυτικές κοινωνίες επανέρχονται σε σκηνικό σύγκρουσης μεταξύ Πολιτικής και απολιτικών μηχανισμών εξουσίας, στην παρούσα φάση, τον τραπεζικό τομέα. Η Ευρώπη το αντιμετωπίζει καθυστερημένα. Η Αμερική βρέθηκε πιο μπροστά. Το αποτέλεσμα είναι αβέβαιο.