Η υλοποίηση των δασικών χαρτών και του κτηματολογίου είναι υπόθεση του κρατικού μηχανισμού ως πρόβλημα δομής. Είναι το εργαλείο που επιτρέπει την οποιαδήποτε ανάπτυξη στα πλαίσια της διαχείρισης γης.
Οι δασικοί χάρτες ανατέθηκαν στην Κτηματολόγιο Α.Ε. από το υπουργείο περιβάλλοντος με το αιτιολογικό της αδυναμίας εκτέλεσης του έργου από την πλευρά των δασικών υπηρεσιών. Για να αποκτήσουν όμως νομική ισχύ οι χάρτες, οι υπηρεσίες δεν μπορούν να παρακαμφθούν, συνεπώς το πρόβλημα μετριάστηκε αλλά δεν εξαλείφθηκε. Αντιθέτως, οι διαγωνιστικές διαδικασίες κόστισαν πολύ σε χρόνο και σε χρήμα όπως εκ του αποτελέσματος μπορεί κανείς να διαπιστώσει.
Το πρόβλημα για να λυθεί σε βιώσιμο χρόνο και με το ελάχιστο κόστος απαιτεί διαφορετική προσέγγιση. Σε ιδανικές συνθήκες η λύση ίσως να ερχόταν αν οι δασικές υπηρεσίες είχαν το απαραίτητο καταρτισμένο προσωπικό, εξοπλισμό και τεχνογνωσία. Χωρίς διαγωνισμούς, χωρίς δικαστήρια, χωρίς πίσω-μπρος αναδόχου-υπηρεσίας και χωρίς καθυστερήσεις από πλευράς υπηρεσιών. Κάθε Διεύθυνση Δασών θα ετοίμαζε χάρτες για την περιφέρειά της. Θα τους κύρωνε και θα διατηρούσε τη διαχείρισή τους για διορθώσεις και επικαιροποίηση. Γιατί οι δασικοί χάρτες δεν γίνονται άπαξ και τέλος. Οι δασικές εκτάσεις αλλάζουν (αλλαγές χρήσεων γης, παραχωρήσεις εκτάσεων, εξέλιξη φυτοκοινωνιών κλπ.) και αυτό είναι ένα ακόμη μελλοντικό πρόβλημα που η υφιστάμενη προσέγγιση των αναθέσεων δεν καλύπτει.
Η στρατηγική απόφαση ήταν οι δασικοί χάρτες να γίνουν από τον ιδιωτικό τομέα και ο έλεγχος με την κύρωση να μείνει (αναγκαστικά) στις υπηρεσίες. Το πρόβλημα παραμένει παρόλο που τα δασολογικά γραφεία κάνουν καλά τη δουλειά τους. Είναι το πλαίσιο λάθος.(Μέρος Α')
Πώς διορθώνεται; Η ιδέα είναι να καταστεί αποτελεσματική η δασική υπηρεσία μέσα από μια ιδιότυπη συνέργεια ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Τι απαιτείται από τις προδιαγραφές των δασικών χαρτών; Κυρίως εμπειρογνωμοσύνη στις φωτοερμηνείες των χρήσεων γης, εμπειρία αναγνώρισης της κατάστασης στο πεδίο και ψηφιακή παιδεία. Για την ακρίβεια ψηφιακή χαρτογραφική παιδεία. Και φυσικά εξοπλισμός (λογισμικά, υπολογιστές κλπ.). Εξίσου σημαντική απαίτηση είναι η τήρηση του χρονοδιαγράμματος και η συμμόρφωση με τα παραδοτέα από τεχνικής άποψης. Οι οικονομικοί πόροι εννοούνται αλλά σε αυτό το σημείο ας επικενρωθούμε στο τεχνικό σκέλος.
Τι δεν διαθέτει τώρα η δασική υπηρεσία που είχε ως αποτέλεσμα την απομάκρυνση του αντικειμένου των δασικών χαρτών και την ανάληψή του από την αγορά; Δεν διαθέτει τον απαραίτητο αριθμό προσωπικού, την τεχνογνωσία, την ψηφιακή χαρτογραφική παιδεία και τον εξοπλισμό. Ορισμένοι ίσως ισχυριστούν ότι δεν διαθέτει και τη βούληση ή ότι είναι διεφθαρμένη. Κάποιες υπηρεσίες ίσως να μην διαθέτουν ούτε καν την ικανότητα για τήρηση χρονοδιαγραμμάτων στα πλαίσια ενός έργου. Η ελεύθερη αγορά όμως μπορεί.
Δυστυχώς, με το παρόν πλαίσιο διαφαίνεται ότι το κόστος είναι μεγάλο: σε χρόνο, χρήμα αλλά και σε πολιτικό κόστος. Αν μπορούσε να παρακαμφθεί η δασική υπηρεσία τότε μάλλον δεν θα υπήρχε πρόβλημα, όλα θα ήταν στην ώρα τους. Δεν θα είχαν νομιμοποίηση όμως. Όπως ανάφερε και ο υπουργός, το Κτηματολόγιο (συμπεριλαμβανομένων των δασικών χαρτών) πρέπει να παραμείνει μια δημόσια υπόθεση. Και δεδομένου ότι εκ των πραγμάτων πλέον το μισθολογικό κόστος του δημόσιου τομέα έχει περιοριστεί αλλά και την επιτακτική ανάγκη για μείωση του προσωπικού σύμφωνα με τα μνημόνια, η λύση πρέπει να συμβάλλει τόσο στη βέλτιστη υλοποίηση του έργου όσο και στην αντικειμενική κρίση των δημόσιων λειτουργών. Αν τελικά δεν μπορέσουμε να αποφύγουμε τη μείωση προσωπικού και τη διαθεσιμότητα, τουλάχιστον ας γίνει αξιοκρατικά.
Ποιος θα διαφωνούσε αν αντί να περάσει κάποιο γενικό τεστ προσόντων και ικανοτήτων, να ελεγχόταν η δουλειά του με βάση τεχνικές προδιαγραφές επάνω στο αντικείμενό του; Εκτός εάν οι δασικοί χάρτες ξεφεύγουν από την αρμοδιότητα της δασικής υπηρεσίας.. Η συνέχεια στο Μέρος Γ'.
