Στο θάμνο αυτόν, πικροδάφνη στην προκειμένη περίπτωση, ο κηπουρός πήρε με το κλαδευτήρι του ό,τι πετούσε δεξιά και αριστερά και καθάρισε. Ένιωσε ότι έκανε το χρέος του και έφυγε ικανοποιημένος ότι τώρα πια η πικροδάφνη είναι πιο ευτυχισμένη με το καινούριο της κούρεμα.
Το πρώτο σφάλμα (που δεν μπορεί πλέον να διορθωθεί) είναι ότι κλαδεύτηκε με τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι πολύ φουντωτή στο πάνω μέρος και πιο λεπτή στη βάση της. Καλό θα ήταν να μετριαστεί αυτή η αντίθεση που έχει από τη βάση ως την κορυφή. Θα έπρεπε να είχε κλαδευτεί κάτω λιγότερο, ώστε να μείνει πιο πλατιά και σταδιακά να στενεύει ελαφρά καθώς ανεβαίνουμε προς τα πάνω. Θα μπορούσαμε, όμως, να δεχτούμε το κλάδεμα αυτό και να πούμε ότι στην εν λόγω πικροδάφνη ο κηπουρός ήθελε να της δώσει σχήμα "μπουκέτου" που ταιριάζει πολύ στο φυτό αυτό και εφαρμόζεται συχνά.
Το δεύτερο σφάλμα (που όχι απλά μπορεί να διορθωθεί, αλλά μετά το κλάδεμα διορθώνεται πιο εύκολα) είναι ότι δεν αραιώθηκαν τα κλαδιά. Αν κοιτάξεις στην από κάτω φωτογραφία, θα δεις ότι τα κλαδιά της είναι τόσα πολλά, και τόσο πυκνά που νομίζεις θα σκάσουν. Ασφυκτιούν Συν τοις άλλοις, είναι και γυμνά και χωρίς φύλλα. Έτσι ο θάμνος μοιάζει σαν ένα μάτσο βέργες με μερικά φύλλα κάπου κάπου. Αυτό που πρέπει να γίνει στην περίπτωση αυτή είναι να κλαδευτεί με ένα κοφτερό πριόνι ένα σεβαστό ποσοστό (περίπου τα μισά) των χοντρών κλαδιών από τη βάση τους. Μόλις απομακρυνθούν τα περιττά χοντρά κλαδιά, θα αναπνεύσει η πικροδάφνη, θα βγάλει από τα εναπομείναντα κλαδιά "μάτια", θα γεμίσει με φρέσκα φύλλα και θα ξαναγίνει φουντωτή όπως τον παλιό καλό καιρό! Αχ, ανάσανα!
Αιμιλία Ροδοπούλου
MSc. Δασολόγος – Περιβαλλοντολόγος
