μεταναστευση

Αγαπητοί συνάδελφοι
επειδη η κατασταση στην Ελλαδα απο ο,τι βλεπουμε ολοι μας παει απο το κακο στο χειροτερο μερα με τη μερα κ πλεον ουτε ελπιδα υπαρχει εφτασε ο κομπος στο χτενι κ βλεπω ΠΟΛΥ συντομα να φευγω για καποια χωρα του εξωτερικου.

Εχει καποιος να μου προτεινει καποια χωρα που καποιος δασολογος μπορει να βρει δουλεια στον τομεα;

Το εψαξα για Αγγλια και ειδα οτι θελουν απαραιτητα καποια certificates που δεν υπαρχουν Ελλαδα. Αυστραλια ειχε αρκετες θεσεις αλλα θελει σπονσορα που θα σε καλεσει κ θα σου δωσει βιζα και για την επικυρωση πτυχιων θελει αρκετα χρηματα και μηνες! το ιδιο ισχυει και για Καναδα και ΗΠΑ...

ακουω τις προτασεις σας....

Γειά σου Κωνσταντίνε,

Εάν έφευγα τώρα για να αναζητήσω δουλειά στο εξωτερικό σαν Δασολόγος θα κοιτούσα την προσφορά εργασίας στις αναπτυσσόμενες χώρες και όχι τις ανεπτυγμένες που αναφέρεις πιο πάνω.

ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται σε τροπικές χώρες της Αφρικής, Κεντρικής και Λατινικής Αμερικής καθώς και της Ασίας λαμβάνουν μεγάλα κονδύλια απο οργανισμούς όπως η παγκόσμια τράπεζα και τα Ηνωμένα Έθνη για τη διαχείριση και προστασία τροπικών δασών αλλά και δασικών οικοσυστημάτων μικρότερης παραγωγής. Αυτοί οι ΜΚΟ ψάχνουν συνεχόμενα για Δασολόγους - Περιβαλλοντολόγους που συνήθως απασχολούνται σε ερευνητικούς σταθμούς ως managers αλλά συχνά και στο πεδίο για συλλογή στοιχείων και επίβλεψη υλοτομιών.

Δυστυχώς η αυξανόμενη μετανάστευση σε συνδυασμό με το μειωμένο οικονομικό ενδιαφέρον για τις δασικές εκτάσεις σε όλες τις αναπτυγμένες χώρες έχει ελλατώσει δραματικά τη πρόσληψη δασολόγων.

Καλή τύχη!

dimmihel

Συμφωνω απολυτα μαζι σου για τις αναπτυγμενες χωρες και την ελλειψη θεσεων πλεον. Πολλοι συμφοιτητες μου απο Αγγλια σιγα σιγα φευγουν για Ασια και πρωην ανατολικο μπλοκ που ανοιγουν οι αγορες.

Επειδη παρακολουθω γενικα τα φορουμ για μεταναστευση, διαβασα οτι οικονομιες οπως της Βραζιλιας αρχιζουν και δινουν θεσεις εργασιας. Το θεμα με αυτες τις χωρες ειναι η γλωσσα και η ασφαλεια (ειδικα σε λατινικη Αμερικη και Μεσ.Ανατολη που βρηκα θεσεις για περιβαλλον).
Το κοιταξα για Σουηδια/Νορβηγια που εχουν πολλα δαση και τα προσεχουν αλλα ΟΛΕΣ οι θεσεις βγαινουν στην γλωσσα τους και ουτε να τις διαβασεις δεν μπορεις. Με οσους μιλησα εκει μου ειπαν οτι η γλωσσα ειναι το Α και το Ω να ξεκινησεις ακομα και σαν προσωρινος/βοηθος ακομα και γκαρσον! Αν δεν ξερεις εστω τα βασικα μην ξεκινας καν με συμβουλεψαν.

Θα κοιταξω για ΜΚΟ που προτεινεις εστω και εθελοντικα με την ελπιδα....

Συνήθως όπως αναφέρεις και εσύ στο τέλος της ανάρτησης σου οι θέσεις εργασίας προκύπτουν απο τον Εθελοντισμό, ειδικότερα στις ΜΚΟ.

Προσωπικά δεν είμαι σύμφωνος με τη τακτική του Εθελοντισμού όπως εφαρμόζεται σήμερα αλλά δυστυχώς έτσι λειτουργεί η αγορά στο αντικείμενο μας οπότε πρέπει να προσαρμοστούμε.

Παρόλα ταύτα εάν καταφέρεις να εισαχθείς σαν εθελοντής σε ένα ΜΚΟ έπειτα σου δίνονται οι εξής επιλογές:

α) Κάποιος απο το τμήμα που εργάζεσαι φέρνει χρήματα απο κάποιο οργανισμό και επιλέγεσαι να συνεχίσεις ως κανονικός εργαζόμενος στο μέλλον (Εδώ αξιολογούνται οι ικανότητες σου αλλά και η δικτύωση που έχεις κάνει όσο είσαι εθελοντής για να επιλεγείς)

β) Εσύ ο ίδιος ή σε συνεργασία με συναδέλφους σου δημιουργείτε μία πρόταση και φέρνετε χρήματα στον ΜΚΟ οπότε συνεχίζετε να απασχολείστε σαν κανονικοί εργαζόμενοι. Αυτή η επιλογή είναι η ιδανικότερη μιας και το σημαντικότερο skill σήμερα είναι να μπορείς να χρηματοδοτείς τις δράσεις που θέλεις να κάνεις (όχι φυσικά απο τη τσέπη σου).

Απο προσωπική μου εμπειρία Κωνσταντίνε απαιτείται ρίσκο για να καταφέρεις οτιδήποτε στο τομέα μας.

με το ρισκο τι εννοεις; καποιου ειδους επενδυση με οικονομικο ρισκο ή κατι αλλο;

Οικονομικό ρίσκο συνάδελφε.

Αν και η εργασία σε αναπτυσσόμενες τροπικές χώρες έχει όντως και άλλου είδους κινδύνους όπως πολύ σωστά παρατηρείς που φυσικά πρέπει να λάβεις υπόψιν σου πριν τολμήσεις τη μετανάστευση εκεί.

Σε πρώτη φάση όμως είναι το οικονομικό καθώς έξοδα ταξιδιού, πρώτης εγκατάστασης και διατροφής είναι αποκλειστικά δικά σου. Συνήθως οι ΜΚΟ έχουν τη δυνατότητα να σε φιλοξενήσουν σε ερευνητικούς σταθμούς όμως οι συνθήκες διαβίωσης δεν είναι πάντα οι καλύτερες (Για παράδειγμα το Περτούλι ήταν πεντάστερο ξενοδοχείο...) οπότε εκ των πραγμάτων αναγκάζεσαι να βρείς ένα μικρό σπίτι με κάποιον συγκάτοικο για αρχή και αργότερα βλέπεις.

Πάντως διατηρώ επαφές με μερικές ΜΚΟ στη χώρα του Μπελίζ (Κεντρική Αμερική) εάν σε ενδιαφέρει ο εθελοντισμός για αρχή.

Σόρι που πετάγομαι αδέρφια..είδα τη συζήτηση και ένιωσα ένα deja vu. τις ίδιες ακριβώς σκέψεις είχα πριν από 2 μήνες. Το ρίσκο που αναφέρει ο Δημήτρης, στη δική μου περίπτωση ήταν οικονομικό. Ένα μικρό κεφάλαιο που δεν μας περίσσευε, έφυγε -όντας στην Ελλάδα ακόμη- στην προσπάθεια για ελ. επάγγελμα, εξεύρεση συνεργατών κ ευκαιριών και ανάληψη δράσεων, προτάσεων, συνεργασιών σε Ελλάδα κ Ευρώπη. Τα αποτελέσματα ήταν η μετανάστευση και βλέπουμε για μετά..

Δεν νομίζω ότι μπορεί κάποιος να ξεκινήσει χωρίς να έχει μια πηγή ή κάποια εισοδήματα στην άκρη. Μέχρι να κάτσει η μπίλια δηλαδή. Όπου και να ψαχτείς, με βίζα ή χωρίς θα πρέπει να μπορείς να καλύψεις τα πρώτα έξοδα. Εκτός αν πας κάπου υπότροφος ή με έτοιμη χρηματοδότηση ή σε προσλάβουν κ αρχίσεις απευθείας εργασία. Αλλά κι εκεί θα δώσεις για να πάρεις έστω στην αρχή.

Δυστυχώς η γενιά μας μεταξύ άλλων χάνει και την έννοια του "οικείου" περιβάλλοντος, της οικειοποίησης ανθρώπων, τόπων, αντικειμένων (πχ. ο χώρος μου, τα έπιπλά μου, το αμάξι μου, οι συνήθειές μου).. γίνεται δύσκολο πολύ να υπάρχεις στην Ελλάδα, να σκεφτείς κ για λίγο παρακάτω τι θα κάνεις με τη ζωή σου.

Πλέον η ζωή μας με ό,τι την ακολουθεί και ό,τι την τρέφει, τοποθετείται εκεί που είναι η εργασία.. και με τη δια βίου εκπαίδευση, τη μεγάλη παγκόσμια αγορά και τη χρηματοδότηση να έρχεται από πηγές όπως η παγκόσμια τράπεζα, η ΕΕ, το ινστιτούτο τάδε, τη ΜΚΟ δείνα, μάλλον η τοποθεσία του σκηνικού της υπόλοιπης ζωής μας είναι αρκετά πιθανό να αλλάξει κάποιες φορές. Με ό,τι συνεπάγεται αυτό για την προσπάθεια να ρυθμίσει κ να ελέγξει κανείς τις προοπτικές του, το μέλλον του.

Για μένα το θέμα κατέληγε ως εξής: που υπάρχει ζήτηση για δασολόγους με συγκεκριμένα προσόντα, σε τι οικονομική κατάσταση βρίσκεται η χώρα αυτή, ποιες ισορροπίες κ ποιες πολιτικές μπορεί να ασκήσει στο μέλλον, τι κουλτούρα έχουν οι άνθρωποι εκεί, πόσο πιθανό είναι να γίνει copy-paste η γνωστή μέθοδος "δόγμα του σοκ" που πλέον δεν έχει αφήσει ήπειρο που να μην εφαρμοστεί και ποια η ποιότητα και το κόστος ζωής εκεί; κ κάτι ακόμα: την ελευθερία σε βαθμό αναρχίας που απολαμβάνουμε στην Ελλάδα, πολύ δύσκολα να τη συναντήσουμε εκτός.

είπα να μη μιλήσω γιατί εγώ συνεργάζομαι με ΜΚΟ του εξωτερικού σε θέση ευθύνης εδώ και 2 χρόνια σχεδόν και θα μιλάω εκ του ασφαλούς , αλλά δεν ήταν σωστό...

Υπάρχουν site που βγάζουν προκηρύξεις συνέχεια. Πρόσφατα είδα 3 γαμάτες θέσεις (2 σε Βρυξέλες και 1 σε Κοπενχάγη). Απλά πρέπει να ξέρεις που να ψάχνεις και φυσικά ένα διεθνές δίκτυο επαφών βοηθά.

Κοίτα τα www.eurobrussels.com/ , www.environmentjob.co.uk/ , www.birdlife.org/jobs/index.html , www.simplyhired.co.uk/a/jobs , www.britishbusinessfinder.com και το jobs.guardian.co.uk/

Και έιναι ακόμη ένα καταπληκτικό το οποίο αυτή τη στιγμή δε θυμάμαι το site, νομίζα ότι ήταν το pandora αλλά δεν είναι αυτό

μου άρεσε πολύ η τοποθέτηση του pachanga.
Αυτό που είπες φίλε για το ότι η γενιά μας έχει/θα χάσει την έννοια του "οικείου" είναι η απόλυτη αλήθεια.
Όταν έφυγα από την Ελλάδα πριν 4 χρόνια αυτές ακριβώς τις σκέψεις έκανα. Και παρόλο που οι 2 βαλίτσες γίνανε 3-4, γίνανε έπιπλα ΙΚΕΑ, μερικά κάδρα και άλλα μικροπράγματα, δεν είναι τίποτα "οικείο" για μένα, γιατί ξέρω ότι αν χρειαστεί είμαι έτοιμος να φύγω και πάλι από εδώ που είμαι (πάλι με 1-2 βαλίτσες). Άρα όσα λιγότερα έχω τόσο καλύτερο
Πάντως και εγώ παρατηρώ ένα "περίεργο κλίμα" στην Ευρώπη και ίσως στο μέλλον να το ψάξω για αλλού.
Και το...conclusion του pachanga είναι ακριβώς "όλο το ζουμί" που συμπυκνώνει και τις δικές μου σκέψεις επίσης:
πού υπάρχει ζήτηση για δασολόγους με συγκεκριμένα προσόντα, σε τι οικονομική κατάσταση βρίσκεται η χώρα αυτή, ποιες ισορροπίες κ ποιες πολιτικές μπορεί να ασκήσει στο μέλλον, τι κουλτούρα έχουν οι άνθρωποι εκεί, πόσο πιθανό είναι να γίνει copy-paste η γνωστή μέθοδος "δόγμα του σοκ" που πλέον δεν έχει αφήσει ήπειρο που να μην εφαρμοστεί και ποια η ποιότητα και το κόστος ζωής εκεί;

Όλοι κάνουμε τις επιλογές μας σύμφωνα με προσωπικά κριτήρια συνάδελφοι. Το ίδιο έκανα και εγώ δύο χρόνια πρίν.

Όσο για το οικείο περιβάλλον: οι ευεργετικές του δυνατότητες θεωρώ χάνονται όταν νιώθεις πως δεν μπορείς να προσφέρεις καθώς γίνεσαι δυστυχισμένος. Ο ήλιος, η θάλασσα, οι φίλοι, η γλώσσα σου ακόμα και η οικογένεια δεν είναι αρκετά να σε κάνουν ευτυχισμένο. Όσοι είναι μακροχρόνια άνεργοι αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα καταλαβαίνουν τι θέλω να πώ. Σε αυτή τη κατάσταση βρίσκονται 100άντες χιλιάδες άνθρωποι στο κατα τα άλλα οικείο περιβάλλον της χώρας μας.

Απο την άλλη για να ξεκαθαρίσω τη θέση μου, είμαι μεγάλος υποστηρικτής της παγκοσμοιοποίησης, όχι τόσο στα πλαίσια της οικονομικής δραστηριότητα όσο της ανταλλαγής πολιτισμού και ιδεών. Για αυτό το λόγο μου αρέσει να μετακινούμαι συχνά ακόμα και αν αυτό περιλαμβάνει μεγάλο ρίσκο.

Για να μην παρεξηγηθώ πάντως φυσικά και σκοπός μου είναι κάποια μέρα να γυρίσω στη χώρα μου σαν μόνιμος κάτοικος που μπορεί να προσφέρει, όμως προς το παρόν και δυστυχώς το εγγύς μέλλον αυτό δύσκολα θα συμβεί.

Άσε που κάποιος πρέπει να μάθει Δασολογία και προστασία του περιβάλλοντος στους Βορειο-Ευρωπαίους! :lol: :silly: