Φωτοερμηνεία

pachanga έγραψε: Παράνοια. Αλλά για να το διασκεδάσουμε κ λίγο, καλά να πάθει ο πολίτης που άφησε και χορτάριασε ένα τμήμα της έκτασής του και τώρα το θεωρούν χορτολιβαδικό! Άρα κατά τεκμήριο δημόσιο! Έπος.. από το χαρακτηρισμό βλάστησης πάμε στο χαρακτηρισμό ιδιοκτησίας.. Ε λ λ α δ ά ρ α

Αν ο πολίτης αφησε το κτήμα του και "χορτάριασε", αυτό σημαίνει οτι παλιότερα ήταν καλλιεργημένο και άρα θα βγεί "γεωργική" έκταση (Μη δάσος, μη δασική έκταση) της παρ 6α του άρθρου 3 του Ν.998/79.

Όταν χαρακτηριζέται χορτολιβαδική της 6β, σημαίνει ότι ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΟΤΕ ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΜΕΝΗ, απο τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή της η διοίκηση, δηλαδή από αεροφωτογραφίες 1945, 1960, 1987, 1996, (ίσως και άλλων ετών) κτηματολόγιο Α.Ε. (2007-2009), στοιχεία της αυτοψίας (π.χ. αναβαθμίδες, λιθοσωρούς, κλπ) έως και ένορκες βεβαιώσεις κατοίκων της περιοχής. Το ίδιο ισχύει βέβαια αν καλλιεργήθηκε π.χ. πολύ πρόσφατα και παλαιότερα δεν ήταν καλλιεργημένη.

Ποιά είναι η εναλλακτική; Να καταπατηθούν όλοι οι βοσκότοποι που κάποιος πρόγονος μας τους θεωρούσε "χωράφι" του, αν και ανέκαθεν ήταν δημόσιοι βοσκότοποι; Υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις όπου σε τέτοιους βοσκότοπους βοσκούσε ένας ή λιγοι, επειδή έδιωχναν τους υπόλοιπους, ακόμα και μέσω απειλών και πράξεων κατά της ζωής ή/και της περιουσίας τους (συμβαίνει μέχρι και σήμερα) και στην συνέχεια νοούνταν ως "ιδιοκτησία" τους.

Συμφωνώ ότι η νομοθεσία π.χ. για τους δασωμένους αγρούς χρήζει αλλαγής υπέρ του πολίτη, υπό προϋποθέσεις, π.χ. να είναι κατάλληλη η έκταση για καλλιέργεια και να μην είναι π.χ. κλιτύ 50% κλίσης, ανεπίδεκτης καλλιέργειας, κλπ. Όμως σε άλλα θέματα η νομοθεσία δεν χωρά αλλαγών, μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις πρέπει να είναι περισσότερο υπέρ του δημοσίου.

Κατά τη γνώμη μου, όταν κάτι μας φαίνεται άδικο ή μη ορθό, καλό είναι να σκεπτόμαστε "ποια είναι η εναλλακτική λύση;" Οι μη δασικού χαρακτήρα εκτάσεις, εμπίπτουσες στις διατάξεις της παρ. 6α του άρθρου 3 του Ν.998/79 είναι οι ΓΕΩΡΓΙΚΩΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΜΕΝΕΣ ΕΚΤΑΣΕΙΣ. Εκτάσεις που είναι σήμερα χορτολιβαδικές, δεν δασώθηκαν ποτέ και ήταν κατά το παρελθόν καλλιεργημένες, εμπίπτουν στις διατάξεις της παραγράφου αυτής, πώς όμως είναι δυνατό να εμπίπτουν εκτάσεις που ΠΟΤΕ δεν ήταν καλλιεργημένες; Η απάντηση είναι ότι δεν είναι δυνατό. Το τονίζω αυτό, διότι ορισμένοι, εσφαλμένα, έχουν ταυτίσει τις "μη δασικές εκτάσεις" με αυτές της παρ 6α, οι οποίες είναι κάτι το απόλυτα συγκεκριμένο, "Αι γεωργικώς καλλιεργούμεναι εκτάσεις". Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.

Ταλαιπωρείται ο πολίτης όταν κάποια έκταση χαρακτηρίζεται ως χορτολιβαδική της 6β; Ναι διότι πρέπει να αποδείξει δια της διοικητικής ή δικαστικής οδού ότι είναι ιδιοκτησία του. Το αντίθετο όμως, δηλαδή να ισχύει το τεκμήριο υπέρ του πολίτη θα δημιουργούσε μεγαλύτερο κακό στο δημόσιο συμφέρον και το ότι επιμελώς αγνοούνταν το δημόσιο συμφέρον όλα τα προηγούμενα χρόνια έπαιξε σημαντικό ρόλο για την κατάσταση της Χώρας και των πολιτών της σήμερα, κατά τη γνώμη μου πάντα. Εκτός αν κάποιοι πιστεύουν ότι είναι καλύτερα να μην υπάρχουν δημόσιοι βοσκότοποι και ότι όλοι πρέπει να είναι ιδιωτικοί.

Η νομοθεσία μας και περισσότερο, το κράτος, πάσχει, προφανώς δεν περιμένατε εμένα να σας το πω αυτό. Δεν υπάρχει περουσιολόγιο, δασολόγιο, κλπ. Τα δάση είναι κατακερματισμένα, η δασική πολιτική πάσχει, ενώ είναι ανύπαρκτη σε πολλές περιπτώσεις. Δεν νομίζω ότι υπήρξε ποτέ ολοκληρωμένη δασική πολιτική και αυτό "πληρώνουμε" τώρα. Θα μπορούσαν να είχαν τακτοποιηθεί πολλά ζητήματα παλαιότερα, είτε μέσω ανταλλαγές γαιών (όταν οι αξία ήταν σαφώς χαμηλότερη, π.χ. 1950-1970), είτε με άλλους τρόπους, ώστε τα δάση να είναι εννιαία και τα όρια τους καλά διακριτά. Σήμερα όμως, ποιά είναι η λύση; Να είναι όλες οι αποφάσεις υπέρ του πολίτη; Ούτε αυτό είναι λύση κατά τη γνώμη μου. Σας κούρασα και συγνώμη.

Αγαπητέ συνάδελφε, να σε ευχαριστήσω για τη συμμετοχή σου, ιδιαιτέρως τελευταία που μας αποσαφηνίζεις λεπτομέρειες όχι και τόσο γνωστές στο ευρύ κοινό.

Προσωπικά δεν έχω μεγάλη εμπειρία με τα θέματα χαρακτηρισμών και θεωρώ μικρούς ήρωες όλους όσους ασχολούνται επαγγελματικά, είτε από την πλευρά του δημόσιου είτε του ιδιωτικού τομέα.

Οι δασικοί χάρτες λοιπόν θα έδιναν μια κάποια λύση; ώστε να υπάρξει κτηματολόγιο στις δασικές εκτάσεις και κατ επέκταση δασολόγιο για να ασκηθεί η οποιαδήποτε πολιτική;

Η κατάρτιση Δασικών Χαρτών θα μπορούσε να επισπεύσει όλες τις διαδικασίες για τις οποίες τώρα απαιτείται η έκδοση πράξης χαρακτηρισμού, οπότε κατ' επέκταση να μειώσει την ταλαιπωρία των πολιτών, τις καθυστερίσεις, αλλά και να αποσυμφορίσει τα Δασαρχεία από δυσανάλογο φόρτο εργασίας (τουλάχιστον εκείνα που έχουν πολλά αιτήματα για έκδοση πράξεων χαρακτηρισμού), ώστε αυτά να μπορούν να αφιερώσουν περισσότερο χρόνο σε ζητήματα προστασίας, διαχείρισης και ανάπτυξης δασών, δηλαδή να πρέπει να εφαρμόζουν περισσότερο την Δασολογική επιστήμη και λιγότερο τον Δημοσιοϋπαλληλικό κώδικα.

Η αίσθηση που έχω όμως είναι ότι η κεφαλή της Διοίκησης επικεντρώνεται στην παραγωγή όγκου έργου και όχι ποιότητας. Δηλαδή υπάρχει πίεση για ανάρτηση δασικών χαρτών ώστε να φανεί ότι παράγεται έργο και όχι για ανάρτηση "ορθών" χαρτών. Οπότε, ανάλογα με την περίπτωση και ειδικότερα με την ποιότητα και ποσότητα του προσωπικού που ασχολείται σε κάθε Δ/νση Δασών (μπορεί να είναι από 1 Δασολόγο έως και 5, γενικά ανάλογα με την περίπτωση υπάρχει μεγάλη μεταβλητότητα), αναπόφευκτα θα καταρτιστούν χάρτες διάφορης ποιότητας.

Προφανως, οι καλής ποιότητας χάρτες θα είναι δύο βήματα μπροστά, ενώ η κακής ποιότητας τρία πίσω. Γενικά, η κατάρτισή τους είναι απαραίτητη, αλλά πρέπει να γίνει με σοβαρό, μεθοδικό τρόπο και όχι βεβιασμένα. Δυστυχώς στην Χώρα μας αφήνουμε πολλά πράγματα για "μετά" και όταν φτάσει το "μετά", προσπαθούμε να κάνουμε πολλά πράγματα σε μικρό χρονικό διάστημα, υπό πίεση, χωρίς προετοιμασία και αναπόφευκτα η ποιότητα του αποτελέσματος είναι αμφίβολη.

Κατά τη γνώμη μου το βάρος πρέπει να "πέσει" στην κατάρτισή καλής ποιότητας Δ.Χ., επειδή από την φύση του το εγχείρημα είναι δύσκολο, αφού απαιτείται ο χαρακτηρισμός μεγάλων επιφανειών που συχνά παρουσιάζουν μεγάλη μεταβλητότητα όσον αφορά τη μορφή τους, αλλά και για άλλους λόγους. Γεγονός που επιβαρύνεται από ιδιομορφίες της Χώρας μας (κατακερματισμός δασών, κ.α.). Επομένως, τα τμήματα χαρτογραφήσεων των Δ/νσεων Δασών πρέπει να στελεχώνονται με αρκετό προσωπικό, με έμπειρο προσωπικό και με προσωπικό που έχει κλίση προς τα ζητήματα χαρακτηρισμών. Θέλω να πιστεύω ότι αυτό συμβαίνει στις περισσότερες των περιπτώσεων, όμως έχω την αίσθηση ότι τα εν λόγω τμήματα σε ορισμένες Δ/νσεις Δασών αντιμετωπίζονται ως "ανεπιθύμητα" τμήματα, λόγω ευθυνών, φόρτου εργασίας και άλλων ζητημάτων, με αποτέλεσμα να στελεχώνονται από μικρό αριθμό προσωπικού, γεγονός που σε συνδυασμό με πίεση για παραγωγή ποσότητας έργου, αναπόφευκτα θα ζημιώσει την ποιότητα.

Επιπλέον, η έκδοση πράξης χαρακτηρισμού του άρθρου 14 του Ν.998/79, δηλαδή η "προσωρινή επίλυση δασικών αμφισβητήσεων" κρατεί από το 1978 έως σήμερα, ενώ παρεμβάλεται και η έκδοση πολυάριθμων "βεβαιώσεων", αμφιβόλου ποιότητας, οι οποίες εκδόθηκαν με αστείες διαδικασίες, συγκριτικά με την διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 14. Αυτές έχουν ισχύ πράξης χαρακτηρισμού, αλλά επειδή για πολλές δεν έχουν τηρηθεί οι διαδικασίες δημοσιότητας που προβλέπονται στο εν λόγω άρθρο, δεν έχουν τελεσιδικήσει. Τα προηγούμενα σε συνδυασμό με το γεγονός ότι σε αρκετές δασικές υπηρεσίες δεν υπάρχουν σε ηλεκτρονική μορφή οι λοιπές διοικητικές πράξεις που σχετίζονται με τον χαρακτήρα εκτάσεως και πρέπει να ληφθούν υπόψη κατά την κατάρτιση των Δασικών Χαρτών (παραχωρητήρια, Π.Δ.Α., κηρύξεις εκτάσεων ως αναδασωτέες, εγκρίσεις επεμβάσεων, κ.α.), με κάνουν να αμφιβάλω για το μέλλον του Δασολογίου, Δασικών Χαρτών, κλπ. Δηλαδή, ένα προσωρινό μέτρο έγινε τόσο μόνιμο, ώστε σήμερα δεν είναι εύκολο να κάνουμε το επόμενο βήμα και αυτό το βήμα να είναι ποιοτικότερο του προηγουμένου.

Όσον αφορά τη Δασική Πολιτική, αυτό είναι κατά τη γνώμη μου πολύ μεγάλο θέμα. Προτίστως χρειάζεται φορέας για να την ασκήσει, οπότε χρειάζεται αναδιάρθρωση της Δασικής Υπηρεσίας. Ανακατανομή του προσωπικού και επανακαθορισμός αρμοδιοτήτων και διαδικασιών, ώστε από την μία να μπορεί και από την άλλη να υποχρεωθεί να ασχοληθεί με παραγωγικές/αναπτυξιακές δρασεις, δηλαδή με την διαχείριση, ανάπτυξη και προστασία των δασών, την στήριξη του εισοδήματος του ορεινού πληθυσμού μέσω ανάπτυξης της κτηνοτροφίας, των δασικών συνεταιρισμών κλπ. Πράγμα πολύ δύσκολο να γίνει, για πολλούς και διάφορους λόγους. Ενδεικτικά αναφέρω ότι η Ακρόπολη και πολλά άλλα "θαύματα" έγιναν κατά το χρυσό αιώνα του Περικλή και όχι εν μέσω κρίσης. Κατά την γνώμη μου, είναι όνειρο θερινής νυκτός να πιστεύουμε ότι η "κρίση" είναι ευκαιρία, τουλάχιστον όσον αφορά την βελτίωση του Κράτους και των υπηρεσιών του. Να μην θεωρηθεί ότι ισοπεδώνω όμως, σίγουρα γίνονται και θετικές ενέργειες.

Τέλος, ένα θέμα κατά την γνώμη μου είναι το να αρχίσουμε να συνυπολογίζουμε (βάσει Νόμου δηλαδή που πρέπει να αλλάξει, όπως και οι σχετικές επιταγές του Συντάγματος, όχι αυθαίρετα) και το ποια έκταση θα έπρεπε να είναι δάσος και όχι μόνο ποιά έγινε δάσος. Γιατί να υποχρεωνόμαστε από τον Νόμο να χαρακτηρίσουμε ως δάση, πρώην γεωργικές εκτάσεις, εντός ευρύτερων γεωργικών περιοχών, χωρίς μεγάλη κλίση εδάφους και με έδαφος κατάλληλο για γεωργική εκμετάλλευση, για τον μοναδικό λόγο ότι εγκαταλείφθηκαν και δασώθηκαν; Ακόμα και όταν το δάσος στην συγκεκριμένη εκείνη έκταση δεν έχει ιδιαίτερη παραγωγική ή αισθητική ή προστατετυτικη κλπ αξία. Ομοίως, εκτάσεις ακατάλληλες για καλλιέργεια, π.χ. επί διαβρωμέων κλιτύων με >40% κλίση, με έδαφος ακατάλληλο για γεωργική εκμετάλλευση, χαρακτηρίζονται ως γεωργικές, για τον μοναδικό λόγο ότι κατά τον πόλεμο/κατοχή, άνθρωποι που πεινούσαν, τις καλλιεργούσαν για ένα κομμάτι ψωμί, με γκασμάδες και φυσικά δεν δασώθηκαν ποτέ, διότι είναι σχεδόν αδύνατο να εγκατασταθεί εκεί δάσος λόγω απουσίας εδάφους, κλπ. Βέβαια, μπορεί το Δασαρχείο να τις κηρύξει ως αναδασωτέες για προστατευτικούς λόγους, αλλά αυτό είναι μία άλλη, μεγάλη συζήτηση και ήδη είπα πολλά.

Υ.Γ. Όσα αναφέρω για τους δασικούς χάρτες είναι η αίσθηση που έχω, μπορεί να πέφτω και έξω, ελπίζω να πέφτω έξω. Να μην θεωρηθεί ότι εκφέρω εμπεριστατωμένη άποψη, βασισμένη σε αδιάσειστα στοιχεία.

Προσωπικά συμφωνώ στο σύνολο της τοποθέτησής σου. Για να το πάω και ένα βήμα παρακάτω θα έλεγα πως αν ήταν εφικτό, το σύνολο της δασικής υπηρεσίας θα έπρεπε να πάρει εντολή να βάλει τα μολύβια κάτω και να πιάσει τα mouse.. :woohoo:

Και όσες υπηρεσίες υπολείπονται κατάλληλου προσωπικού, δεν είναι πρόβλημα να καλυφθεί το κενό. Κόσμος υπάρχει έτοιμος, τρόπος υπάρχει, σύννομος και στα πλαίσια του μνημονίου.. Μια συγκριτική αξιολόγηση του τι δαπανήθηκε και τι προβλέπεται να δαπανηθεί για τους δασικούς χάρτες μέσω διαγωνισμών θα μας δώσει ξεκάθαρη εικόνα. Με ένα κλάσμα του κόστους οι χάρτες μπορούν να διαχειριστούν συνολικά ως έργο από την υπηρεσία. Κατάρτιση, διόρθωση, επικαιροποίηση, ενστάσεις - προσαρμογή και κύρωση. Με ένα κλάσμα του κόστους αν η επένδυση γίνει στην υπηρεσία όμως και όχι έξω.

Με την προϋπόθεση ότι η υπηρεσία θα επωμιστεί τις ευθύνες τις. Αυτό σημαίνει αποτέλεσμα ποιοτικό και ποσοτικό με βάση τεχνικές προδιαγραφές και χρονοδιάγραμμα. Και αν δεν πετύχει το στόχο, η κρίση στα στελέχη να είναι υπαρκτή. Ένα έργο του οποίο τα αποτελέσματα μπορούν να καθορίσουν με τον πιο αντικειμενικό τρόπο ποιοι και πού πρέπει να υποστούν την αναπόφευκτη διοικητική μεταρρύθμιση. Ακραίο μέτρο σε ακραίες συνθήκες.

Σας ευχαριστώ ειλικρινά για τον χρόνο που αφιερώσατε προκειμένου να αναδείξετε και μία ακόμη πλευρά ενός θέματος που σχετίζεται με την ανεπάρκεια των δημοσίων υπηρεσιών και των εκφραστών τους που υποστηρίζονται ένθερμα από μία σειρά νομοθετικών ρυθμίσεων και συντηρούν το κακοήθες μελάνωμα που λέγεται δασική πολιτική. Είναι επίσης βέβαιο πως δεν μπορώ να αισθανθώ οποιοδήποτε είδος ευθύνης γι'αυτή την ανεπάρκεια ούτε να προσπεράσω τραγελαφικές καταστάσεις που αντιμετώπισα στην χρονική περίοδο που ζήτησα να γίνει πράξη χαρακτηρισμού. Έχασαν τρεις (μόλις) :ohmy: φορές τον φάκελο της υπόθεσης στο δασαρχείο και η αναφορά του δασολόγου αποτελείται από μία παράγραφο που θεωρήθηκε φαίνεται ικανή, να τεκμηριώσει την φύση και το χαρακτήρα της έκτασης. Τα συμβόλαια ιδιοκτησίας από το 1911 δεν είναι τεκμήριο κυριότητας ως φαίνεται..αυτό που είναι καθεστώς, είναι μόνο το δασαρχείο που αποτελεί, την μοναδική υπηρεσία σε παγκόσμια κλίμακα που λαμβάνει μία απόφαση και εν συνεχεία,κρίνει την ορθότητα της απόφασης αυτής σε πρώτο και σε δεύτερο βαθμό ενδουπηρεσιακά. Το μόνο που έχω να πω γιατί δεν έχει καμμιά σημασία να αναφερθώ σε λεπτομέρειες είναι πως έχω δυό γονείς βαριά ασθενείς και ντρέπομαι γιατί δεν μπορώ να τους προσφέρω εκείνα που δικαιωματικά τους ανήκουν.. Η μοναδική επιθυμία που έχω είναι να μην πεθάνω σ'αυτή τη χώρα. Ζητώ συγνώμη για την σύνταξη του κειμένου, ήθελα να είναι πρόχειρο για να θυμίζει Ελλάδα.

Όσον αφορά τον χαρακτήρα της έκτασης, αυτό που σε βοηθάει είναι να αποδείξεις/πείσεις ότι η έκταση ήταν καλλιεργημένη κατά το παρελθόν. Αυτό μπορείς να το κάνεις προσκομίζοντας στοιχεία όπως και τα εξής (πλέον στις επιτροπές, όταν συζητηθεί η υπόθεση, όχι στο Δασαρχείο):
1. Απόσπασμα αεροφωτογραφίας σε μεγέθυνση, όπου να φαινεται η έκταση καλλιεργημένη ή να φαίνονται στοιχεία καλλιέργειας προηγουμένων ετών (λιθοσωροί, αναβαθμίδες, τυχόν ύπαρξη μάντρας στην περίμετρο της έκτασης, κ.α.). Τέτοιο μπορείς να παραγγείλεις από την Γ.Υ.Σ. (Γεωγραφική Υπηρεσία Στρατού). Το θέμα είναι να ξέρεις ποιό έτος λήψης είναι αυτό που μπορεί να βοηθήσει.
2. Τυχόν Φωτοερμηνεία-έκθεση, η οποία όμως πρέπει να είναι τεκμηριωμένη για να μετρήσει. Αυτή πρέπει να αναφέρει τυχόν παρελθόντα στοιχεία καλλιέργειας που είναι ορατά ή/και να χρησιμοποιεί άλλα στοιχεία για να στηρίξει ότι η έκταση ήταν καλλιεργημένη κατά το παρελθόν. Όπως στοιχεία της ευρύτερης περιοχής, στοιχεία του εδάφους, κ.λ.π.
3. Μπορείς να βρεις κατοίκους της περιοχής που είναι διατεθιμένοι να βεβαιώσουν ένορκα ότι η έκταση ήταν καλλιεργημένη κατά το παρελθόν και να τους προτείνεις ως μάρτυρες. Πριν μπεις στον κόπο αυτό, καλύτερα να ρωτήσεις στην αρμόδια επιτροπή αν δέχονται τέτοιες μαρτυρίες, δεν είμαι 100% σίγουρος.
4. Επίσης, προσκομίζεις συμβόλαια και ότι άλλο στοιχείο έχεις διαθέσιμο. Τα συμβόλαια αν και δεν σχετίζονται με τον χαρακτήρα άμεσα, πολλες φορές μετρούν θετικά στις επιτροπές.

Όσον αφορά το ιδιοκτησιακό, αφού έχεις συμβόλαια που μάλιστα είναι τόσο παλιά (1911), δεν νομίζω να έχεις πρόβλημα. Μπορείς να ξεκινήσεις την διαδικασία διοικητικής αναγνώρισης της έκτασης ως ιδιοκτησίας σου, κάνοντας αίτηση στο αρμόδιο Σ.Ι.Δ. (Συμβούλιο Ιδιοκτησίας Δασών), προσκομίζοντας τα συμβόλαια, προτείνωντας μάρτυρες που είναι διατεθιμένοι να βεβαιώσουν ένορκα ότι η έκταση σου ανήκει (ότι άνηκε δηλαδή στους προγόνους σου) κλπ. Θα ταλαιπωρηθείς μεν, θα δικαιωθείς εν τέλει δε.

Καλό είναι να ρωτήσεις κάποιον που έχει εξειδικευμένη εμπειρία ή αν κάποιος συνάδελφος εδώ έχει, μπορεί να μας πει, για το αν είναι καλύτερα να περιμένεις την απόφαση της επιτροπής, σχετικά με το χαρακτήρα, πριν κινήσεις την διαδικασία της διοικητικής αναγνώρισης ή αν αυτό δεν χρειάζεται. Συνήθως οι επιτροπές έχουν πολλές υποθέσεις, οπότε αργούν, βέβαια αυτό το ρωτάς γιατί υπάρχει διαφοροποίηση ανάλογα με την υπηρεσία.

Τέλος, ακόμα και αν ο χαρακτήρας μείνει αυτός της χορτολιβαδικής, αφού έχεις συμβόλαια από το 1911, λογικά θα αναγνωριστεί ως ιδιοκτησία σου είτε μέσω της διοικητικής αναγνώρισης είτε αν αυτή καταλείξει αρνητικά, μέσω της δικαστικής οδού (με αγωγή κατά του Ελληνικού Δημοσίου, περί ιδιοκτησιακού της έκτασης). Εφόσον αναγνωριστεί ως ιδιοκτησία σου, απ' όσο ξέρω, δεν υπόκειται σε κάποιον γενικό περιορισμό όσον αφορά τη δόμηση, κ.λ.π. Δηλαδή και σε χορτολιβαδική έκταση, εκδίδεις άδεια δόμησης κανονικά, κ.λ.π. Καλή τύχη.

Φίλε sheena, νομίζω ότι ο george00 σου έδωσε ένα καλό πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορείς να κινηθείς
Η παρατήρησή μου έχει να κάνει με αυτό που λες πως για το δασαρχείο τα συμβόλαια ιδιοκτησίας από το 1911 δεν είναι τεκμήριο κυριότητας. Η πράξη χαρακτηρισμού δεν εξετάζει καθόλου το ιδιοκτησιακό καθεστώς της έκτασης, ασχολείται αποκλειστικά και μόνο με τον χαρακτήρα της. Και αν ο χαρακτήρας είναι δάσος, δασικός ή χορτολιβαδικός θα πρέπει με βάση το μαχητό υπέρ του δημοσίου τεκμήριο να αποδείξεις εσύ ότι η έκταση σου ανήκει. Από εκεί και πέρα χορτολιβαδική έκταση η οποία είναι ιδιωτική δεν υπόκειται σε κανένα καθεστώς ειδικής προστασίας και μπορείς σε αυτή να κάνεις ότι θέλεις, να κτίσεις, να καλλιεργήσεις κτλ. Συνεπώς με βάση τα παραπάνω κατά την γνώμη μου αν το ιδιοκτησιακό της έκτασης είναι καθαρό μην σε απασχολεί το ότι χαρακτηρίστηκε χορτολιβαδική και δεν χρειάζεται καν να προσφύγεις στην α'βάθμια επιτροπή. Αρκεί τα συμβόλαιά σου να είναι ισχυρά και σύμφωνα με τις προδιαγραφές, να υπάρχει αλληλουχία των συμβολαίων κλπ. Ίσως, λοιπόν θα ήταν καλύτερο να συμβουλευτείς κάποιον δικηγόρο που ασχολείται με τέτοιες αγωγές εναντίον του δημοσίου για την ιδιοκτησία εκτάσεων και να σου πει κατά πόσο με τα συμβόλαια που διαθέτεις είσαι καλυμμένος.
Ελπίζω να μην σε μπέρδεψα.