Πιθανότατα η συνωμοσία είναι αυτό που συμβαίνει, δεν το θεωρώ τραβηγμένο. Όντως η 1η λύση που έπεσε στο τραπέζι ήταν εξόφθαλμα μη αποδεκτή. Όμως και στην Ελλάδα έχουν προταθεί εξόφθαλμα μη αποδεκτές λύσεις οι οποίες υιοθετήθηκαν με τα 2 χέρια. Έγραψα κάπου στην προηγούμενη ανάρτησή μου ότι η τράπουλα ήταν σημαδεμένη. Και εννοούσα αυτό ακριβώς που περιγράφεις.
Αλλά δεν μπορώ να παραγνωρίσω το γεγονός ότι ακούστηκε ένα όχι. Διότι η βουλή τους δεν ήταν στημένη. Ασχέτως αν το θέμα ήρθε σε αυτούς με σκοπό να ακουστεί πρώτα το όχι ώστε μετά να γίνει αυτό που έγινε. Και η επίσκεψη στη Μόσχα αφού το θέλεις να μιλήσουμε έτσι, απέτυχε για συγκεκριμένους λόγους. Σε τέτοιο επίπεδο γνωρίζουν όλοι πάρα πολύ καλά ΠΩΣ πάς εκεί, ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΤΡΟΠΟ διαπραγματεύεσαι, ΤΙ ανταλλάγματα δίνεις και ΠΩΣ δεσμεύεσαι ότι θα κρατήσεις τις ισορροπίες αλλά θα δώσεις και αυτά που υπόσχεσαι. Με λίγα λόγια, πώς να είσαι αξιόπιστος. Όπως ακριβώς θεωρούν το Νικόλα οι Βρυξέλλες.. γίνεται να έχεις Πρόεδρο που να θεωρείται αξιόπιστος σύμμαχος ταυτόχρονα από 2 υπερδυνάμεις με κοινά αλλά κατά βάση ετερόκλητα συμφέροντα;;; εγώ κι εσύ να είμασταν στη θέση του Πούτιν, μάλλον την ίδια αντίδραση θα είχαμε την προκειμένη στιγμή.
Η περιγραφή που παραθέτω εδώ απλά δίνει την εικόνα μιας κοινωνίας πιο προηγμένης σε κάποια θέματα σε σχέση με την Ελλάδα. Επαναλαμβάνω, λαμόγια και βρωμιές υπάρχουν παντού. Αυτό το κράτος οδηγήθηκε με σχέδιο εδώ. Όλες οι διαπραγματεύσεις και οι συμβιβασμοί ήταν οριοθετημένοι. Κυνικά; αυτός που θα προστάτευε την Κύπρο, δεν θα έπρεπε να φέρει εξ αρχής στο τραπέζι την 1η πρόταση. Ή αν την έφερνε, να είχε έτοιμη λύση την έξοδο από το ευρώ.
Αλλά στην Κύπρο δεν επικρατεί τρομοκρατία των ΜΜΕ, της αστυνομίας. Δεν επικρατεί εθνικός διχασμός τροφοδοτούμενος από τα κόμματα. Ναι, ο πολύς κόσμος κοιμόταν όρθιος σε μια πλαστή ευημερία όπως εμείς. Αλλά μην ξεχνάτε ότι αυτοί πέρασαν ένα '74 και έχουν ακόμα το μισό νησί κατεχόμενο από Άγγλους κ Τούρκους. Η κοινωνία τους ακόμη έχει αυτοματισμούς αυτοσυντήρησης. Και αυτό είναι ελπιδοφόρο σε σχέση με τη δική μας χώρα που δεν υπάρχει καμία ελπίδα, ποτέ.
Μία είναι η λύση και όλοι το γνωρίζουν. Το ευρώ είναι οικονομική υποδούλωση οριστική και αμετάκλητη. Τα εθνικά νομίσματα δείχνουν το δρόμο μέσα από θυσίες (πχ. Ισλανδία) αλλά και συγκεκριμένα νομοθετήματα. Δεν αρκεί να πας στο νόμισμά σου, πρέπει να έχεις πολιτικούς και πολίτες που να πιστεύουν. Και να αποτελούν Έθνος, όχι λαό