ωρέ πού πάμε..

Καθώς η ιστοσελίδα σιγά σιγά αναπτύσσεται χάριν στην προσπάθεια των αγαπητών συναδέλφων admins αλλά και των λοιπών μελών, όλο και περισσότερο υλικό διαμοιράζεται για την ενημέρωσή μας. Έτσι περισσότεροι από εμάς αποκτούν γνώση ή τη μεταδίδουν, βοηθώντας τους υπολοίπους και καλύπτοντας κενά για το επαγγελματικό μας παρόν και μέλλον.

Συνεπώς, ανεξάρτητα από τη διείσδυση που θα έχει η κοινότητα dasologoi.gr στο σύνολο των δυνητικών μελών της εκεί έξω, ένα κεκτημένο που φαίνεται να κερδίζεται από τα πρώτα κιόλας βήματα είναι όντως η λειτουργία ως κόμβος πληροφόρησης και επικοινωνίας. Αν παρατηρήσει κανείς την επισκεψιμότητα, ίσως να αποδεικνύεται αυτό και με νούμερα.

Είναι γνωστό ιστορικά ότι σαν κλάδος είμαστε ολίγον "ανάδελφοι".. Η δουλειά που γίνεται εδώ επομένως έχει και ένα δεύτερο πολύ σημαντικό κέρδος: την απόρριψη της εσωστρέφειας και το "άνοιγμα" της πληροφορίας, της καλής πρακτικής και της εμπειρίας σε ένα ευρύτερο κοινό απ'ότι γινόταν στο παρελθόν. Χωρίς ιδιοτέλειες.

Το δικό μου ερώτημα έχει να κάνει με την ουσία αυτής της κουλτούρας που φαίνεται να μας διακατέχει όλους. Ότι δηλ. ο καθένας μόνος του έχει πολύ λιγότερες πιθανότητες να πετύχει επαγγελματικά, από το να εργαστεί συλλογικά στα 3-5 αντικείμενα που αποτελούν κοινούς μας στόχους. Μπορεί άραγε αυτή η συλλογικότητα να επεκτείνει τις προσπάθειές της και στην πραγματική οικονομία του τομέα μας; Και αν ναι, αυτός εδώ ο χώρος μπορεί να αποτελέσει ένα εργαλείο στην προσπάθεια αυτή;

Το επαγγελματικό μέλλον των δασολόγων είναι και προμηνύεται δύσκολο.. λάθη έγιναν και γίνονται από παντού: θες υπουργεία κ γραμματείς, θες δασικές υπηρεσίες, θες ιδιώτες και Κτηματολόγιο Α.Ε... Τα πλαίσια που καλούμαστε εμείς να εργαστούμε καθορίζονται από αυτούς τους παράγοντες. Και οι περισσότεροι από εμάς με τα χρόνια περάσαμε από κάποιους τέτοιους φορείς και τα είδαμε μπροστά μας.

Όμως παρατηρώντας τις πολιτικο-οικονομικές εξελίξεις, το παραπάνω ερώτημα έχει αποκτήσει πλέον μεγάλη βαρύτητα για να μείνει αναπάντητο. Ό,τι και να γίνει στη χώρα, οι νέοι (25 - 40) δασολόγοι θα κληθούν να υλοποιήσουν αποφάσεις: δασικό κτηματολόγιο, οριοθέτηση natura, διαχειριστικές μελέτες, δασολόγιο, γεωχωρική υποδομή κλπ.

Όση πληροφορία και να ανέβει εδώ μέσα, όσες συζητήσεις και να γίνουν, το δια ταύτα θα παραμένει: η αμοιβή θα είναι χαμηλότερη από αυτό που παράγεις, η δημ. υπηρεσία θα υπολειτουργεί και ο ιδιώτης θα λειτουργεί με όρους αγοράς, δηλ. με το ελάχιστο κόστος να αποκομίσει το μέγιστο κέρδος. Για να επιβιώσεις στο χώρο, πρέπει να "δεθείς" σε κάποιο άρμα ή να προσαρμόζεις μονίμως τη ζωή-κουλτούρα σου σε χειρότερες συνθήκες.

Εκτός αν διαχωρίσεις τη θέση σου από τον τρόπο λειτουργίας της προηγούμενης γενιάς,έχεις να προτείνεις κάτι ρεαλιστικό, επωφελές για τους επαγγελματίες με την κουλτούρα και τα "τεχνικά" χαρακτηριστικά της νέας γενιάς, που θα ικανοποιεί την απαιτούμενη αποτελεσματικότητα με το ελάχιστο κόστος σε ό,τι αφορά τη διαχείριση των δασών.

Συνοψίζοντας, δεν ζητάω να δημιουργηθεί ένας νέος συνδιακλιστικός φορέας! Ένας τεχνοκρατικός, ίσως.. που να διεκδικεί τα συμφέροντά του όχι μονομερώς όπως τώρα συμβαίνει από παρόμοιους φορείς, αλλά συνδεδεμένα με το κοινωφελές.

Γιατί πάντα οι αλλαγές εξαρτώνται από τις περιρέουσες ιδέες και τη δυναμική αυτών που τις στηρίζουν για να καταστούν όχι απλά εφικτές, αλλά μονόδρομος.

Κώστα καταρχήν να σε ευχαριστήσω για το κείμενο σου διότι αναλύεις ένα σημαντικό θέμα που αναζητά λύση εδώ και αρκετά χρόνια στον κλάδο μας. Αν και γνωρίζεις την άποψη μου επι του θέματος μιας και έχουμε κάνει αυτή τη συζήτηση μέσω Skype θα την επαναλάβω ώστε να την κρίνουν και οι υπόλοιποι συνάδελφοι.

Σήμερα οι Δασολόγοι στην Ελλάδα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τη χειρότερη περίοδο στην ιστορία του κλάδου μας. Το κράτος δείχνει τα τελευταία χρόνια να μην θέλει να αξιοποιήσει το δασικό πλούτο της χώρας ενώ οδηγεί στην εξαθλίωση τις υπηρεσίες που είναι υπεύθυνες για τη διαχείριση του. Χαρακτηριστικές είναι οι χαμηλές χρηματοδοτήσεις που δόθηκαν για τη Δασοπονία τα τελευταία χρόνια αλλά και το φιάσκο του Φορέα Δασών που περιγράφει ο συνάδελφος Ιωάννης στο άρθρο του ΕΔΩ . Επίσης η οριοθέτηση των δασικών εκτάσεων φαίνεται ότι οδεύει πρός ένα ακόμα φιάσκο του κρατικού μηχανισμού.

Παρόλα ταύτα σαν Δασολόγοι/Περιβαλλοντολόγοι έχουμε την ευθύνη να αναζητήσουμε λύσεις για την αειφορική διαχείριση του δασικού πλούτου της χώρας μας αλλά επίσης θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας για τους συναδέλφους μας.

Άποψη μου είναι ότι:
α) Χρειάζεται η σύσταση ενός οργανισμού που θα έχει σαν σκοπό τη διαχείριση δασικών οικοσυστημάτων και της οικονομικής τους βελτιστοποίησης.
β) Ο οργανισμός αυτός θα συσταθεί σαν Μη Κυβερνητική Οργάνωση (ΜΚΟ) και θα δρα σε συνεργασία με άλλα ιδρύματα και οργανισμούς (π.χ Πανεπιστήμια, άλλες ΜΚΟ) καθώς και άλλες ιδιωτικές εταιρίες.

Δυστυχώς συνάδελφοι η αγορά για τον μικρομεσαίο ελεύθερο επαγγελματία δασολόγο είναι μικρή ενώ η συνεχόμενη απαξίωση του δάσους δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας για το μέλλον. Απο την άλλη πλευρά το δημόσιο πλέον αποτελεί ουτοπία για κάθε νέο απόφοιτο των σχολών της Δασολογίας.

Νομίζω πως μόνο εάν συσπειρωθούμε σε ένα οργανισμό που θα επιχειρήσει να διαχειριστεί εκτάσεις ιδιωτών ή δημοσίου ίσως υπάρξει κάποιο μέλλον.