Βασικά ζητήματα που οφείλουμε να οργανώσουμε αποτελεσματικά ως κοινότητα

Με την ευχάριστη συγκυρία της συμπλήρωσης 300 μελών στην κοινότητά μας και με την ελπίδα να γίνουμε ακόμα περισσότεροι, μοιράζομαι τις σκέψεις μου μαζί σας για την επόμενη μέρα.

Όσοι από εμάς έχουν εμπειρία από διαδικτυακές κοινότητες θα γνωρίζουν καλά ότι ο αριθμός και το μέγεθος δεν προσδίδει απολύτως τίποτα, παρά μόνο ίσως κάποιες διαφημίσεις παραπάνω . Σίγουρα καταγράφεται στα θετικά η απότομη αύξηση εγγραφής των μελών μας αλλά αξιοσήμαντο μέγεθος αποτελεί και η ποιότητα του περιεχομένου μας.

Οι λόγοι εγγραφής ενός μέλους ποικίλουν από την απλή περιέργεια μέχρι την ουσιαστική ανάγκη για ενημέρωση, πληροφόρηση και δικτύωση. Το ζήτημα που με απασχολεί έχει να κάνει με την κατεύθυνσή μας.

Σε κάποιους τομείς όπως πχ "νέα από το χώρο" και "εξελίξεις" ή "χρήσιμα έγγραφα" κλπ πιστεύω ότι είμαστε αρκετά καλά. Υπάρχει ένας μικρός πυρήνας ανθρώπων που είτε με νέα από δικές τους πηγές είτε με αναδημοσιεύσεις, τραβάει το κουπί της ενημέρωσης. Και αυτό ίσως έχει προσελκύσει και κάποιους από εμάς στην κοινότητα. Φαίνεται να υπάρχει μια συνέπεια έως τώρα.

Επειδή όμως ως γνωστόν ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο (κλισέ :whistle: ) θα δώσω έμφαση σε 2-3 θεματάκια που οφείλαμε να οργανώσουμε και είναι εκκρεμή.

1. Η επαφή με την αγορά εργασίας με ρεαλισμό: Υπάρχουν συγκεκριμένες μελέτες και εργασίες που "τρέχουν" στη χώρα και αποτελούν την "ατμομηχανή" του κλάδου, Χαρακτηριστικά παραδείγματα οι μελέτες δασικών χαρτών με συνοδευτικές υπηρεσίες υποβολής αντιρρήσεων κλπ και οι καθ' αυτές πράξεις χαρακτηρισμού προς τις δασικές υπηρεσίες, συν τις κατά καιρούς διαχειριστικές μελέτες.

Σε κανένα από αυτά τα ζητήματα δεν έχουμε οργανώσει όσο θα έπρεπε τη βάση δεδομένων μας. Τεχνικές προδιαγραφές, δικαιολογητικά, μεθοδολογία, αμοιβές και εργασίες πεδίου αποτελούν τις κρισιμότερες ρουτίνες στα παραπάνω πεδία. Για την ώρα έχουμε ακουμπήσει κάποιες από αυτές. Οφείλουμε νομίζω να ξεκαθαρίσουμε εδώ τον προσανατολισμό μας. Υπάρχουν διάσπαρτες πληροφορίες που πρέπει να εμπλουτίσουμε και να ιεραρχήσουμε ώστε όποιος ενδιαφέρεται να μπορεί πραγματικά να πάρει τις απαντήσεις που ψάχνει επιστημονικά, συνολικά, αποτελεσματικά μα κυρίως με αξιοπιστία.

2. Η επαφή με την αγορά εργασίας με συναισθηματισμό: Εδώ τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο.. μιλάμε για τις ακριβείς συνθήκες, τα ακριβή γεγονότα και την αληθινή ατμόσφαιρα που επικρατεί στον κλάδο μας. Με άλλα λόγια, ό,τι συναντήσει ένας νεοεισερχόμενος επαγγελματίας: αντιμετώπιση από προϊστάμενους κ συνεργάτες, αμοιβή, ωράριο, αντικείμενο εργασίας και συνθήκες εργασιακές, τήρηση δεοντολογίας και νομιμότητας..

Η μετάδοση και η συζήτηση των εμπειριών μας. Η δυσκολία είναι βέβαια στην επωνυμία μας και στην αντικειμενικότητα των λόγων μας. Ο καθένας έχει να εξιστορήσει προσωπικές εμπειρίες στον εργασιακό του χώρο (δημόσιο-ιδιωτικό) αλλά η επωνυμία της αναφοράς του μπορεί να του γυρίσει μπουμερανγκ για ευνόητους λόγους. Διότι εδώ μιλάμε οι περισσότεροι με αληθινά ονοματεπώνυμα κ όχι με παρατσούκλια. Και η αγορά είναι μικρή.. Όμως ίσως να άξιζε μια παραπάνω διερεύνηση ένας τρόπος αφήγησης πραγματικών καταστάσεων χωρίς να θίγονται ονόματα ή υπολήψεις που να αντικατοπτρίζει σαφώς την εικόνα της πραγματικής αγοράς στην Ελλάδα από πλευράς αξιών.

Είμαι σίγουρος πώς αν κάποιος μας συμβούλευε και μας προετοίμαζε εξ αρχής ως προς το τι θα αντιμετωπίσουμε σε επαγγελματικές διαπραγματεύσεις, χώρους εργασίας και σε συναδελφικά δίκτυα, κάποιοι από εμάς να είχαν καλύτερη τύχη.

3. Το δάσος και όχι το δέντρο: Είμαστε ένας κλάδος μέσα σε μια οικονομία, πολίτες σε ένα "κράτος" και κυρίως άνθρωποι με τις ιδιαιτερότητές τους. Θεωρώ ότι δεν μπορούμε να αγνοούμε τη μεγάλη εικόνα της Ελλάδος. Δεν πρέπει να μένουμε πιστά και μόνο σε κλαδικά θέματα ή περιβαλλοντικά ζητήματα. Η εποχή μας δεν αποτελεί τη φυσική συνέχεια των προηγουμένων. Είναι κάτι καινοφανές για τα δεδομένα της χώρας μας.

Περισσότεροι από τους μισούς νέους στην Ελλάδα είναι άνεργοι. Η ανεργία στη χώρα είναι η μεγαλύτερη από οποιαδήποτε χώρα της ευρωζώνης. Πολλοί αισθάνονται εγκαταλελειμμένοι και απογοητευμένοι από το κράτος. Τους τελευταίους μήνες ο αριθμός των ανέργων στην Ελλάδα έχει εκτοξευθεί. Συνολικά το 51,1% των νέων είναι άνεργοι. Το επίδομα ανεργίας στην Ελλάδα είναι διαθέσιμο μόνο σε άτομα που έχουν πληρώσει τις εθνικές ασφαλιστικές εισφορές και δεδομένου ότι πολλοί νέοι άνθρωποι δεν είχαν ποτέ μια δουλειά, δεν έχουν το δικαίωμα σε οποιαδήποτε οικονομική βοήθεια.
Ακόμη και για εκείνους που το λαμβάνουν, 360 ευρώ το μήνα, αυτό σταματάει να δίνεται μετά από ένα χρόνο. Σήμερα, όμως, ένας στους τρεις πτυχιούχους στην Ελλάδα είναι χωρίς εργασία και η ανεργία μεταξύ των μεταπτυχιακών φοιτητών έχει διπλασιαστεί.

Η αντοχή, το θάρρος και η αλληλεγγύη δεν μπορούν να πληρώσουν το ενοίκιο και έτσι, πολλοί μορφωμένοι νέοι βλέπουν το μέλλον τους στο εξωτερικό. Μια πρόσφατη έρευνα δείχνει ότι σχεδόν το 85% των Ελλήνων που σπουδάζουν στο εξωτερικό δεν σχεδιάζουν να επιστρέψουν. Ο κίνδυνος για την Ελλάδα είναι ότι η διαρροή εγκεφάλων θα μπορούσε να αφήσει τη χώρα χωρίς τους ίδιους τους ανθρώπους που απαιτούνται για την ανοικοδόμηση της οικονομίας. (πηγή: news247.gr/kosmos/news/spatalh_talentwn_...wn_newn.1703876.html )

Η δική μου ερώτηση είναι αν τα παραπάνω δεδομένα σας αρκούν ώστε να συμφωνήσουμε στο ότι κάποια στιγμή θα αναγκαστούμε να μετεξελιχθούμε.. αν ναι, είναι προτιμότερο να το σχεδιάσεις παρά να σε παρασύρει. Γιατί φαίνεται αναπόφευκτο.

Σίγουρα πολλοί απο εμάς δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε χρόνο για να συνεισφέρουμε σε πολλά απο τα νήματα που ανοίγονται στην ιστοσελίδα, όμως εδώ ο συνάδελφος Pachanga κάνει προτάσεις ουσίας για τη πρώτη Πανελλήνια δικτυακή κοινότητα Δασολόγων / Περιβαλλοντολόγων και θα ήταν κρίμα να περάσουν ασχολίαστες.

Oι στόχοι της ιστοσελίδας όπως αναφέρονται στην αρχική σελίδα κατα την άποψη μου μέχρι σήμερα υλοποιούνται, παρόλα ταύτα νομίζω ότι όντως χρειάζεται να αρχίσουμε το σχεδιασμό του επόμενου σταδίου όπως περιγράφεται αναλυτικότατα απο το συνάδελφο στη παραπάνω ανάρτηση.

Δυστυχώς δεν έχω χρόνο να αναλύσω τις σκέψεις μου σε αυτή την ανάρτηση όμως τα παρακάτω είναι προαπαιτούμενα:

α) Σταθερή συντακτική ομάδα
β) Χρηματικοί πόροι
γ) Κίνητρα στα μέλη για συμμετοχή

Σε σχέση με τα σχόλια του dimmihel, θαρρώ πως είναι ακόμα μακριά για να είναι εφικτή η πραγματοποίησή τους και θα δώσουν άλλη κατεύθυνση από τη στιγμή που θα μπει ο παράγων κέρδος/χρήμα στη μέση. Η εθελοντική προσφορά του καθενός στην κοινότητα, είναι για μένα η αρχή και το τέλος για κάθε καλό στην κοινότητα αυτή. Άλλωστε, μπορεί η "αποζημίωση" του καθενός να προέλθει από την αναγνωσιμότητα των άρθρων του και εν συνεχεία η αύξηση των πόντων του (καλά εδώ πολλά :bbbbb)!!
Κίνητρα που έχει ο καθένας είναι προσωπικά και δεν πρέπει να συνδιαστούν με χρηματική αποζημίωση ή ό,τι άλλο.
Προσωπικά, αυτό που θεωρώ εφικτό και προτιμότερο είναι η απόδοση ρόλων σε εθελοντές της κοινότητας, που πέρα από διαχειριστές κάποιων τομέων/α του φόρουμ θα γράφουν και σχετικά άρθρα. Είναι βέβαια πολύ σημαντικό να υπήρχε συντακτική ομάδα... αλλά είμστε μικροί ακόμα!
Σχετικά με τα σχόλια του pachanga, θέλει λίγο ακόμα χρόνο η κοινότητα και ωρίμανση και σίγουρα περισσότερα μέλη για να περάσουμε σε νέο στάδιο εξέλιξης. Νομίζω ότι είμαστε σε πολύ καλό δρόμο και σιγά σιγά θα συμπληρωθούν όλα τα κομμάτια του παζλ (αυτών που ορθά τονίζεις).

ΥΓ. Χρειαζόμαστε λίγο παραπάνω διαφήμιση - και όχι σε αυτούς που μπορούν να μας βρουν εύκολα αλλά σε εκείνους που δεν μπορούν. Πρέπει να φτάσουμε στα αφτιά των παλαιότερων, των νεότερων και όχι μόνο στο κύκλο μας. Πρέπει να κάνουμε PUSH πολιτική (check "push-pull strategy"), δεν θα περιμένουμε να νιώσουν την ανάγκη να μας βρουν...
ΥΓ2. Βιάζεστε ρε παιδιά!!!! αν ήταν 1000 τα μέλη τι μέτρα θα έπρεπε να πάρουμε;;;

Οι προτάσεις είναι προτάσεις, δεν είναι φιλοδοξίες, δεν είναι επιβεβλημένοι στόχοι, δεν είναι καθήκοντα. Άρα δεν εμπεριέχουν κανένα ορόσημο, καμία υποχρέωση ως προς το χρόνο υλοποίησης. Συνεπώς δεν υπάρχει θέμα βιασύνης. Ούτε το μέγεθος της κοινότητας νομίζω ότι πρέπει να καθορίζει κινήσεις, παρά μόνο ίσως όταν επιτυγχάνεται μία κρίσιμη μάζα ενεργών μελών.

Η εθελοντική προσφορά, ναι, είναι το καύσιμο της κοινότητας. Σε αυτό το πλαίσιο οι προτάσεις/ιδέες μπορούν να δώσουν την 1η ύλη για το σχεδιασμό των επόμενων βημάτων. Που μπορεί να μείνει σχεδιασμός ή έκθεση ιδεών ή απλά ένα συνονθύλευμα σκέψεων. Δεν είναι υποχρεωτικό να καταλήξει κάπου. Μπορεί να μην ξεκινήσει καν, όλα εξαρτώνται από το τι ζητάμε από την 1η διαδικτυακή κοινότητα δασολόγων στην Ελλάδα! :silly: :blink: :woohoo:

Η συντακτική ομάδα που λέτε, σαν να έχει ψιλοδημιουργηθεί εκ των πραγμάτων νομίζω.. βέβαια ο καθένας στο χρόνο του κ ανάλογα με τα ενδιαφέροντά του, πράγμα λογικό κ επόμενο.

Στο τέλος της ημέρας είναι θέμα κλίμακας και συγκυριών. Ο καθένας από μας έχει μάθει να προσπαθεί για τον εαυτό του και σίγουρα μία διαδικτυακή κοινότητα δεν φαντάζει εισιτήριο 1ης θέσης για επαγγελματική αποκατάσταση. Όμως παράλληλα και η κατάσταση στα εργασιακά εντός της χώρας είναι γνωστή. Νομίζω ότι πέρασε η εποχή του σχολιασμού και της εσωστρέφειας. Εκεί είναι και η ουσία της 1ης ανάρτησης.. η αναφορά γίνεται στην κλίμακα της χώρας όμως και όχι στο τι μπορεί μεμονωμένα να πετύχει ο καθένας μας ή έχει ήδη καταφέρει.

Το πιθανότερο είναι ότι διαβάζοντας κάποιος αυτά τα λόγια να σκέφτεται: "τι μας λέει τώρα ο άνθρωπος, εδώ καίγεται ο κ@λος μας, ποια χώρα και ποιους συναδέλφους". Το μόνο που έχω να αντιτάξω σε αυτό είναι η έμφυτη τάση του ανθρώπου σε κρίσιμες κ δύσκολες περιόδους να επιλέγει πάντα τη διαδρομή με την ελάχιστη αντίσταση (least cost path ) και ότι ιστορικά αυτό επιτυγχάνονταν μέσω της ενεργής συμμετοχής σε λογής λογής ομάδες και σύνολα, πάντα βοηθώντας το σύνολο με σκοπό να βοηθηθεί από αυτό.