Σίγουρα οι γνώσεις που λαμβάνει κανείς κατά τη διδασκαλία των μαθημάτων εξαρτάται και από την επιμέλεια κ το ενδιαφέρον του ιδίου. Βέβαια, το ίδιο το περιεχόμενο των μαθημάτων είναι πολλές φορές ο καθοριστικός παράγοντας του επιπέδου της γνώσης. Όπως το αντιλήφθηκα, ο Πάνος αναφέρθηκε σε μαθηματικά επιπέδου προγραμματισμού, αλγορίθμων κλπ, καθώς και πληροφορική τύπου ανάπτυξης εφαρμογών, παραμετροποιημένων εργαλείων κλπ. Υπό αυτήν την έννοια και καθότι τα μαθηματικά δεν αποτελούν βασική κατεύθυνση στη Σχολή, έγινε μια τοποθέτηση (απλουστευτικά) ότι υστερούμε στον τομέα αυτό. Άλλωστε μια έρευνα στην αγορά θα δείξει ότι δεν βρίθουμε από προγραμματιστές-δασολόγους ή δασολόγους που αναπτύσσουν πληροφοριακά συστήματα..και αυτό κάτι λέει. Ακόμη και αν υπάρχει αυτή η γνώση, δεν κεφαλαιοποιείται.
Το δια ταύτα της παραπάνω προσέγγισης του Πάνου το αντιλαμβάνομαι (και χωρίς καμία προσπάθεια υπεράσπισης) ως μια έκφραση αγωνίας για την αναγκη εξωστρέφειας των δασολόγων. Μια έμμεση αναγνώριση δηλαδή ότι η τοποθέτησή μας ως επαγγελματίες-εξειδικευμένοι επιστήμονες ή ερευνητές στην αγορά είναι τουλάχιστον ανεπαρκής. Σαν τα προϊόντα στο πίσω ράφι του super market..
Διαβάζοντας τώρα το συνάδελφο Κωνσταντίνο, αντιλαμβάνομαι το πάθος του για την αναντιστοιχία του επιπέδου της γνώσης που λαμβάνουμε (ή έστω δυνητικά μπορούμε να λάβουμε) σε σχέση με την αξία που δίνεται σε αυτήν από την αγορά. Μια αγορά που χάριν της δικής μας μοιρολατρίας, ανοργανωσιάς, ωχαδερφισμού και της αποτυχίας του συνδικαλιστικού μας οργάνου, μας έχει ωσάν τους φτωχούς συγγενείς..Και αυτή η προσέγγιση με βρίσκει σύμφωνο.
Συμπερασματικά, έχουμε 2 απόψεις ορμώμενες από την ανάγκη να πάει το πράγμα παρακάτω, να βελτιωθεί! Ας είμαστε λίγο πιο εγκρατείς λοιπόν όταν σχολιάζουμε τις απόψεις εδώ μέσα. Κανείς δεν έχει κακή πρόθεση, μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου φυσικά!