Πέρασε ο γιος μου Δασολογία και θέλει να πάει σαν τρελός. Ποια είναι η γνώμη σας για τη σχόλη;

Λάβαμε ένα μήνυμα εδώ στο dasologoi.gr από έναν πατέρα. Πραγματικά δεν ξέραμε τι να του απαντήσουμε και πως.

Καλησπέρα σας θέλω να κάνω μια ερώτηση σαν πατέρας. Πέρασε ο γιος μου σε αυτή τη σχόλη και θέλει να πάει σαν τρελός ,του αρέσει το περιβάλλον από μικρό παΐδι.
Ποια είναι η γνώμη σας για τη σχόλη;

Ευχαριστώ

Σας ακούω λοιπόν!

Πραγματικά, δεν ξέρω πως να το λάβω ή αν μας κάνετε πλάκα εσείς της διαχείρισης του φόρουμ!

Πάντως το ερώτημα είναι πραγματικά δύσκολο να απαντηθεί από ένα γονιό, ακόμα και δασολόγος να είναι ο ίδιος. Παρόλο που θέλω να αραδιάσω όλα τα μύρια χάλια της Σχολής μας, δεν θα το κάνω. Αυτό που θα προτίνω, είναι ότι όποιος πραγματικά ενδιαφέρεται και ψάχνεται, δεν χάνεται και ιδίως έπειτα από την εκπαίδευση στην επιστήμη της δασοπονίας.
Αφού θέλει τόσο πολύ να πάει στη Δασολογία, να το κάνει, αλλά να έχει και μια πισινή ( :εναλλακτική ιδέα) μη τυχόν και αλλάξει γνώμη...

ΠΤ

Αφού το αγαπάει το αντικείμενο ας πάει το παιδί. Απλά να τον ενημερώσετε τον κύριο ότι καλό θα είναι να το προετοιμάσει το παιδί για ζωή στο εξωτερικό καθώς στο ελλάντα δεν υπάρχει μέλλον για κανένα επιστήμονα, πόσο μάλλον για επιστήμονα του περιβάλλοντος.

Κοιτάξτε. Εξαρτάται από ποια οπτική γωνία θα το δείτε.
Όσον αφορά το αντικείμενο, πρόκειται να αποκτήσει γνώσεις που θα του αλλάξουν τη θεώρηση των πάντων. Οι περισσότεροι έχουν μια πολύ στενή έννοια του περιβάλλοντος και το συνδυάζουν κυρίως με ρομαντικούς οικολόγους. Δεν είναι έτσι. Το φυσικό περιβάλλον και η συντήρησή του είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ύπαρξη όλων. Χρειάζονται νέοι άνθρωποι που θα το καταλάβουν αυτό και θα το διαδώσουν. Κατά την προσωπική μου άποψη, τα μαθήματα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέροντα σαν περιεχόμενο (αν άλλαζαν κ οι καθηγητές σε κάποια θα ήταν ακόμα καλύτερα).
Η σχολή σου δίνει τη δυνατότητα να επιλέξεις κάποιο αντικείμενο που σε ενδιαφέρει περισσότερο και να εξειδικευτείς (άγρια πανίδα, προστασία περιβάλλοντος, γενετική κ.α.). Να έχετε υπόψη σας όμως ότι πρόκειται για ένα πανεπιστήμιο στην Ελλάδα. Που σημαίνει, ότι η εξέλιξή του εξαρτάται αποκλειστικά από τον ίδιο. Υπάρχουν δυνατότητες, αλλά οι περισσότερες θα τον στείλουν στο εξωτερικό. Υπάρχουν υποτροφίες και ερευνητικά προγράμματα, αλλά κι αυτά θα τον στείλουν στο εξωτερικό. Και τελικά, αν θέλει να κάνει καριέρα, κι αυτή στο εξωτερικό θα την κάνει.
Η άποψή μου είναι όμως ότι καλό θα ήταν να τον στηρίξετε στην επιλογή του. Όταν αγαπάς κάτι, έχεις τη διάθεση να προσπαθήσεις πολύ και να θυσιάσεις πράγματα γι'αυτό. Αν είναι κάτι που δε σε γεμίζει τόσο πολύ, η προσπάθεια είναι η ανάλογη.
Στην Ελλάδα του σήμερα τίποτα δεν είναι σίγουρο και θα δανειστώ ένα ρητό των αρχαίων ημών προγόνων "τα πάντα ρει" για να εκφράσω εν γένει την κατάσταση. Τουλάχιστον, ας κάνουμε αυτό που αγαπάμε. Μόνο τότε η προσπάθεια είναι ουσιαστική και η ικανοποίηση μέγιστη.
Καλή σταδιοδρομία στον γιο σας και συγχαρητήρια.

Κι όμως μας το έστειλε ένας πατέρας στο facebook Παναγιώτη! θα του στείλω το λίνκ από αυτή τη συζήτηση για δει όλες τις απαντήσεις.

Ας απαντήσω λοιπόν,

Αν σκοπεύει να βιοποριστεί από αυτό ας εχει υπόψην τα εξής:

• Το αντικείμενο συρρικνώνεται συνεχώς
• Στο δημόσιο δεν γίνονται πια προσλήψεις
• Οι συνήθεις δουλειές που μπορεί να βρει, δεν αποτελούν και την επιτομή της εφορμογής της αγαπης για το περιβάλλον, πέραν λίγων ίσως. Ας ρίξει μια ματιά στα αντικείμενα με τα οποία ασχολούνται οι δασολόγοι και να δει αν του αρέσουν

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ειδικά αν έχει τρέλα με την φύση θα ευχαριστηθεί αρκετά μαθήματα και φυσικά τις πρακτικές κάθε καλοκαίρι. Στη σχολή σίγουρα καλά θα περάσει, μετά είναι το θέμα!

Αν θα ήθελε να φύγει έξω για δουλειά (ή ακαδημαική καριέρα) αλλάζει το πράμα, αλλά και έξω έχουν δυσκολέψει τα πράγματα.

Εντέλει να πω πως η τρέλα για το περιβάλλον μπορεί και να ικανοποιηθεί και αν κουβαλάς μια φωτογραφική στη πλάτη και παίρνοντας τα βουνά μια στο τόσο, πολύ περισσότερο δε από το να υπογράφεις μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων, συντάσσοντας μελέτες φωτοερμηνείας ή οδοποιίας.

Να το στείλει το παιδί να σπουδάσει έξω είτε κοπιούτερς είτε πολιτικός μηχανικός. Οτιδήποτε άλλο είναι άχρηστο στον 21ο αιώνα. Αα και γιατρός άμα αντέχει τα αίματα. Αυτά με τις σπουδές λοιπόν.

ΤΙ απάντηση να δώσεις ... δεν υπάρχει.

Αν του αρέσει να πάει και είμαι σίγουρος ότι στο τέλος δεν θα έχει μετανιώσει την επιλογή του. Αν απλά "έκατσε" λόγω μηχανογραφικού ίσως να του αρέσει λιγότερο γιατί η σχολή κρύβει εκπλήξεις που ίσως να μην συναντούσε σε άλλες σχολές.

Όσο για το εξωτερικό το πανεπιστήμιο στα προπτυχιακά είναι σαν το στρατό. Ο χαρακτήρας και η σκέψη περιορίζεται στους κανόνες που υπάρχουν και είναι πολλοί, ενώ συνήθως ακολουθούν νόμους της αγοράς. Στο τέλος του πτυχίου του θα βρεί δουλειά αλλά με μεγάλο αντίτιμο στον τρόπο που σκέφτεται. If this is your cup of tea, I rest my case. Go for it. Στα μεταπτυχιακά είσαι μεγαλύτερος με αποτέλεσμα να αποροφάς μόνο τα καλά.

Νομίζω πως το οτι δεν παρέχονται στη χώρα μας οι πληροφορίες και οι συνθήκεες εκέινες που θα βοηθούσαν τόσο τον υποψήφιο φοιτητή όσο και τους γονείς του να επιλέξει αυτό που τον εκφράζει καλύτερα, είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα, ενδεικτικό και αντιπροσωπευτικό της παιδείας μας γενικότερα.

Κατά τη γνώμη μου 3 άξονες είναι οι σημαντικότεροι στην επιλογή προπτυχιακών σπουδών:
1. η αγάπη/μεράκι για το αντικείμενο
2. η δυνατότητα επαγγελματικής αποκατάστασης (επαγγελματικά δικαιώματα-απορρόφηση σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα)
3. το επίπεδο σπουδών και οι προοπτικές μεταπτυχιακών κλπ
(το οικονομικό δεν το αναφέρω γιατί θεωρητικά δεν αλλάζει από σχολή σε σχολή)

Τα δύο τελευταία νομίζω απαντήθηκαν σε γενικές γραμμές.
Για το πρώτο όμως θα ήθελα να τονίσω στον πατέρα που ζήτησε προς τιμήν του πληροφορίες από τούτο το χώρο που είναι άμεσα σχετικός και από τους καταλληλότερους για να πάρει κάποιες αντικειμενικές απαντήσεις, πως στην Ελλάδα τουλάχιστον, το να είσαι δασολόγος, σε ελάχιστες περιπτώσεις σημαίνει πως θα έχεις άμεση και τακτική επαφή με το δάσος και τη φύση ευρύτερα.
Η πλειοψηφία των δασολόγων που εργάζεται ακόμη στο αντικείμενο και γνωρίζω προσωπικά, περνά το μεγαλύτερο χρόνο εργασίας σε κάποιο γραφείο, υπό συνθήκες ειδικά σήμερα άγχους και πίεσης. Έτσι, σε σημαντικό ποσοστό το "δασολόγος" δεν απέχει πολύ από το "τραπεζικός υπάλληλος" ή το "λογιστής" σε οτι αφορά στις συνθήκες εργασίας.
Τονίζω τα παραπάνω επειδή τόσο προσωπικά όσο και αρκετοί συμφοιτητές, στο άκουσμα "δασολογία" σκεφτόμασταν δάση και βουνα΄, με ένα κάποιο ρομαντισμό όπως γράφτηκε, εικόνα που διαψεύστηκε πλήρως τόσο στη διάρκεια των σπουδών όσο και αργότερα.

Από κει και πέρα εύστοχα επίσης γράφτηκε, ειδικά στα Ελληνικά πανεπιστήμια, είναι σχεδόν καθαρά προσωπική υπόθεση το να ψάξεις, να μάθεις και να προκόψεις από αυτό το τόσο ωραίο αντικέιμενο με το τόσο αρνητικό θεσμικό πλαίσιο και τους πολλούς "παρείσακτους" (πολλές σχολές φλερτάρουν με το "περιβάλλον" και αυτό δυστυχώς στην Ελλάδα συνεπάγεται θεμιτό και αθέμιτο "κλαδικό" ανταγωνισμό, από τα βασικά συστατικά της χρεωκοπίας κατά τη γνώμη μου ...)

Για να μη γράψω μόνο αρνητικά, στον τομέα της διαχείρισης της άγριας πανίδας (τουλάχιστον) παρά την κρίση υπάρχει "δουλειά' , μιας και έχουν αυξηθεί σημαντικά οι περιπτώσεις ανθρώπινων παρεμβάσεων για τις οποίες τουλάχιστον στις προστατευόμενες περιοχές απαιτούνται μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων, ορνιθολογικές μελέτες κλπ.

Αν το παιδί το χει μεράκι και οι γονείς αντέχουν να στηρίξουν όχι μόνο τις 5 ετείς σπουδές αλλά και κάτι περισσότερο, και γνωρίζουν πως οι πιθανότητες επαγγελματικής αποκατάστασης αλλά και άμεσης επαφής με το αντικείμενο είναι μάλλον περιορισμένες, αλλά παρόλα αυτά πιστεύουν πως θα αντιπαρέλθουν τις αντιξοότητες (που σίγουρα υπάρχουν στα περισσσότερα αντικείμενα) , τότε ας το επιχειρήσουνε με την ευχή από μένα να ανατραπούν στην πορεία τα όσα αρνητικά αναφέραμε εμείς εδώ.

Όσο υπάρχουν ακόμα χώρες όπου το δάσος και το περιβάλλον του αποτελούν μια βιομηχανία, τόσο θα υπάρχουν ευκαιρίες απασχόλησης. Οι γνώσεις του πτυχίου της δασολογίας επαρκούν ως ένα σημείο. Η εξειδίκευση είναι απαραίτητη και η γκάμα επιλογών τεράστια λόγω της ευρύτητας του αντικειμένου: βιοποικιλότητα, αναψυχή, υλοτομία, λιβάδια, ποτάμια, πυρκαγιές, έρευνα, προϊόντα ξύλου, μελέτες κλπ

Επαγγελματική αποκατάσταση; Αν έχεις γνωριμίες βοηθούν (όπως παντού αν και δεν ισχύει πάντα). Αλλιώς θέλει προσπάθεια, προσήλωση, επιμονή, ενημέρωση και κυνήγι κάθε ευκαιρίας. Και ίσως πολλές αποτυχίες..
Το θέμα είναι πώς ξεπερνάς τις αποτυχίες-δυσκολίες. Πρακτικά, ψυχολογικά και οικονομικά.