1. αν θυμάμαι καλά αντίρρηση μπορούν να κάνουν και Δήμοι, ΜΚΟ κλπ αλλά δεν είμαι σίγουρος.. Όπως και να έχει, φαίνεται φίλε James_S ότι έχεις μια εμπειρία στο ζήτημα οπότε καταγράφονται και οι πληροφορίες που μας αναφέρεις.
2. Τώρα, σχετικά με τους χάρτες.. Οι υπηρεσίες είναι αδύναμες να καταρτίσουν, οι ιδιώτες πιέζουν κ πίεζαν για να βγουν μελέτες και η δημόσια διοίκηση αποφάσισε να νομοθετήσει όπως φαίνεται στα άρθρα. Πάντοτε, μια δημόσια διοίκηση καλείται να ισορροπήσει μεταξύ των πλευρών: δημόσιο συμφέρον και ιδιωτικό. Και οι δύο πλευρές αποτελούν δεξαμενές ψήφων. Και οι δύο θέλουν να γίνουν οι χάρτες (θεωρητικά;πρακτικά
. Όπως φαίνεται όμως, οι παρανομίες εντός δασικών εκτάσεων είναι τόσες και εμπλέκονται τόσο ιδιώτες όσο και δημόσιοι που οι κυρωμένοι δασικοί χάρτες θα αποκάλυπταν πιθανώς νομικά τέρατα! Μπορεί να αποφευχθεί αυτό; Μόνο αν δεν κυρωθούν ποτέ οι χάρτες, λέω εγώ ή αν κουκουλωθούν εξόφθαλμα.
3.
και οι ιδιώτες να ενδιαφερόμαστε, ώστε όχι μόνο να προκηρύσσονται νέες μελέτες αλλά και να μπορεί η υπηρεσία να διενεργήσει σωστά τους ελέγχους
. Ο ρόλος του μελετητή και της υπηρεσίας προδιαγράφεται από νόμους, προδιαγραφές κλπ. Το δεδομένο συστατικό της υφιστάμενης νομοθεσίας ήταν (απλουστευτικά): οι δημόσιες υπηρεσίες αδυνατούν, οι μελετητές είναι αποτελεσματικοί. Εκεί βασίστηκαν εξ αρχής τα άρθρα. Δεν μπορεί η υπηρεσία, πάμε σε προκηρύξεις.
4. Εδώ όμως αρχίζει μια σειρά ζητημάτων:
γιατί δεν μπορεί η υπηρεσία (ενώ όφειλε από τον καταστατικό της ρόλο να μπορεί);
ποιο είναι το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα της αποτελεσματικότητας των μελετητικών γραφείων;
πώς διαφυλάσσεται το εγγενές δημόσιο συμφέρον των δασικών χαρτών από την ελεύθερη αγορά αν λάβουμε υπόψιν ότι πουθενά στον πλανήτη το ιδιωτικό συμφέρον και το κέρδος ΔΕΝ ταυτίζεται με το συλλογικό;
5. Επιπλέον, πρέπει να δει κανείς την οικονομική πραγματικότητα: τι κόστος έχει η υφιστάμενη διαδικασία κατάρτισης των χαρτών; αλλά το κυριότερο που ενδιαφέρει ένα νέο επαγγελματία δασολόγο ίσως είναι:
πού θα έχω μια σταθερή δουλειά με ικανοποιητικό εισόδημα όπου η εξειδικευμένη γνώση μου θα κεφαλαιοποιείται; Διότι η οικονομική κατάσταση στη χώρα, επηρέασε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Και άρχισε η κινεζοποίηση. Ρίξε μισθούς, υποαπασχολήσου, δούλεψε για 10-12 ώρες κ αμοίψου για 8ωρο ή μαύρα κλπ.
6. Προσωπικά λίγο με ενδιαφέρει το μοντέλο κατάρτισης-κύρωσης των δ. χαρτών. Με ενδιαφέρει να ισχύει η βέλτιστη δυνατή κατάσταση ως προς το βιοποριστικό μου. Δευτερευόντως, φυσικά και θέλω να γίνει σωστή δουλειά για τη προάσπιση του κοινού μας συμφέροντος ως πολίτες μέσω των χαρτών και να δω επιτέλους έναν (υποτυπώδη έστω) εκσυγχρονισμό των δασικών υπηρεσιών. Εκτός αν πάμε για ένα πλήρως κορπορατικό κράτος οπότε οι υπηρεσίες θα έχουν έναν καθαρά εθιμοτυπικό χαρακτήρα..
7. Σχετικά με το 4: Το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα και η αποτελεσματικότητα του ιδιωτικού τομέα έναντι του δημόσιου.
α. η τεχνογνωσία
β. η εμπειρία
γ. το εξειδικευμένο προσωπικό και η υλικοτεχνική υποδομή
δ. η οργανωτική δομή, η ορθή διαχείριση
ε. η εντιμότητα, η ανάληψη ευθύνης και ρίσκου (
- ... (συμπληρώστε εσείς)
Αν δεχθούμε ότι η μεταφορά της ευθύνης εκτέλεσης των δ. χαρτών νομοθετήθηκε με αξιοκρατικούς και όχι άλλου τύπου όρους από το δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα, τα παραπάνω ίσως αποτελούν κάποιους βασικούς λόγους γιατί. Ποιοι από αυτούς όμως είναι συνυφασμένοι και
αποκλειστικό "προνόμιο" του ιδιωτικού και δεν μπορούν να μεταφερθούν ή δεν υπάρχουν στο δημόσιο; Και ποια είναι τα στελέχη-φορείς που δημιουργούν και κατέχουν αυτά τα προσόντα-γνώση που γίνονται ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα; Άραγε βλέπει κανείς εδώ μέσα τον εαυτό του σε αυτά τα στελέχη;
Για ποιο λόγο να ταυτίσω τα συμφέροντά μου με αυτά της μελετητικής αγοράς των 10 εταιρειών Ε΄; Δεν θα γίνω γραφικός καταγγέλοντας επιχειρηματικές πρακτικές και συμφωνημένους διαγωνισμούς για λιγοστούς παίχτες. Υπάρχει οικονομικότερος, αποτελεσματικότερος και πιο συμφέρων τρόπος να απασχοληθεί μία νέα γενιά επαγγελματιών στους δ. χάρτες και να γίνει σωστά η δουλειά. Με πολλές προϋποθέσεις και σίγουρα με πολλά σπασμένα αυγά
Υποστηρίζοντας κανείς την υφιστάμενη κατάσταση, αποφεύγει τα χειρότερα.. Επεμβαίνοντας όμως, κυνηγάει τα καλύτερα! Κι αν αποτύχει, θα μείνει η προσπάθεια. Και σε κάθε προσπάθεια, μένει η συλλογικότητα.