Εγώ διαφωνώ με την αναφορά ότι οι δασικοί χάρτες ήταν πρωτοεμφανιζόμενο αντικείμενο.
Πολύ ποιο πριν από το 1998 που έγινε η αναφορά των δασικών χαρτών στα πλαίσια του νέου Νομικού πλαισίου του Εθνικού Κτηματολόγιου, οι δασικοί χάρτες ως έργο είχαν ξεκινήσει πολύ ποιο πριν με τον Ν. 248/1976 όπου έγινε η πρώτη προσπάθεια δημιουργία του δασολόγιου. Το έργο το ανέλαβε η δασική υπηρεσία γιατί ήταν πολύ πιο κοντά στο αντικείμενο και χρησιμοποιούσε αεροφωτογραφίες πολύ πιο πριν από οποιονδήποτε άλλο. Χαρακτηριστικά πρέπει να αναφέρουμε ότι τα σχετικά μαθήματα μπήκαν στο πρόγραμμα σπουδών της Σχολής της Θεσ/νικης από το 1974 περίπου όταν κανείς άλλος δεν ασχολιόταν με το θέμα. Ο λόγος της πρώτης χρήσης των αεροφωτογραφιών δεν ήταν λόγος κτηματογράφησης αλλά κυρίως λόγοι Διαχείρισης Δασών.
Ωστόσο η δασική Υπηρεσία ποτέ δεν κατάφερε να το ολοκληρώσει το έργο παρά τα αδικαιολόγητα μεγάλα ποσά που διετέθησαν τότε.
Στην συνέχεια πέρασε στο άρθρο 14 του Ν.998/79 που ήταν μεταβατικό...(πόσα χρόνια;;
μέχρι να γίνει το Δασολόγιο ότι την φωτοερμηνεία την κάνει Δασολόγος "ερειδομένη" επί στοιχείων φωτογράφισης αεροφωτογραφιών κλπ.
Στην συνέχεια το ΓΕΩΤ.Ε.Ε που όλοι βρίζουμε... αλλά όχι πάντα δικαιολογημένα, κατάφερε να περάσει τα Επαγγελματικά δικαιώματα των γεωτεχνικών στο Π.Δ 344/2000 όπου στο άρθρο 10 προβλέπονται και τα δικαιώματα των Δασολόγων.
(Παρένθεση...Οταν στήθηκε το ΓΕΩΤ.Ε.Ε το 1976 και 1977 αντιμετώπισε την λύσσα του ΤΕΕ και κατάφεραν να επιβάλλουν να έχει έδρα την θεσσαλονίκη. Δεν σας κάνει εντύπωση ότι είναι το μόνο Πανελλήνιας εμβέλειας Επιμελητήριο με κεντρική έδρα άλλη πόλη από την Αθήνα
Δασικοί χάρτες συνέχεια.
Πάντα στα διάφορα δρώμενα εγώ έχω ένα βασικό κριτήριο : ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ.
Και δεν μπορούσε να εξυπηρετηθεί καλύτερα το κοινωνικό συμφέρον παρά να αναθέσει στον κλάδο μας την χαρτογράφηση (αν θέλετε τον όρο) των δασών, αφού εμείς την κάναμε τουλάχιστον από το 1925 και έπειτα και κάποιοι σαν εμάς την κάνουν σε ολόκληρο τον κόσμο (και στην Ουγκάντα).
Δεν είναι επίσης σωστό να κρίνουμε άλλες εποχές με τα σημερινά δεδομένα. Οι ιδεολογίες και τα ιδανικά δεν είναι προτέρημα κανενός. Και αρκετοί από τους τότε συνδικαλιστές δεν έβλεπαν τους συλλόγους ως εμφαλτήρια της επαγγελματικής τους ανάδειξης.
Αργότερα εμφανίστηκαν οι πονηρούληδες που έκαναν άλλους συλλόγους χωρίς ποτέ να κάνουν εκλογές, για να είναι Πρόεδροι και να τους καλεί ο Σουφλιάς και μετά η Μπιρμπίλη και σήμερα ο σημερινός Υπουργός (συγνώμη ξεχνάω το όνομά του) για να τους αναθέτει η Λάλη (πρώην Πρόεδρος του Κτηματολογίου) 3 συμβάσεις 1 εκατ. ευρώ στον καθένα.
Τώρα υπήρξα και εγώ νέος μετά με Α και Β τάξη πτυχίο. Και υπήρξα και απλήρωτος, αλλά δεν με απέλυσαν ποτέ γιατί έφευγα εγώ ποιο πριν. Και σας βεβαιώνω ότι δούλεψα πολύ σκληρά, και σε σκληρότερο σχεδόν μονοπωλιακό περιβάλλον, αλλά ποτέ δεν κουράστηκα. Σας εύχομαι να απολαύσετε κι εσείς τα ίδια συναισθήματα.
Ζούμε στο καπιταλισμό για άλλους ευτυχώς γι άλλους δυστυχώς. Οι συνθήκες καθορίζουν μέρος της συμπεριφοράς μας. Τα μεγάλα γραφεία ήσαν 4 έγιναν 5 μετά 9 και σήμερα είναι 12. Κι εγώ μπήκα στο ΓΡΑΦΕΙΟ ΔΟΞΙΑΔΗ και παρά την υποστήριξη και ευγένεια ασφυκτιώ. Αλλά τι να κάνω;
Πριν μπω είχα κάνει ήδη ατομικά με Γ τάξης πτυχίο 8 Δασικούς χάρτες με τεράστιες εκτάσεις γιατί τότε εφαρμοζόταν πάνω κάτω το σκεπτικό του συναδέλφου μας (υποθέτω) με πρωτοβουλία του Λαλιώτη που συχνά βρίζουμε αλλά όπως βλέπετε όχι πάντα δικαιολογημένα. Επί της ουσίας είχα ήδη αυτό που λέμε "μεγάλο γραφείο" Δεν μπορούσα όμως να συνεχίσω αν δεν συνεργαζόμουν.
Νομίζω ότι ο φίλος σου και συνάδελφος δεν πρέπει να ανησυχεί. Η δουλειά που περιμένουμε είναι τόση πολύ που φτάνει για όλους. Αν μπορεί και να συνεργαστεί ακόμα καλύτερα γιατί ούτως ή άλλως οι Δασικοί χάρτες είναι σύνθετη μελέτη.
Και αφού ζούμε δυστυχώς (δικιά μου κρίση) και τα γραφεία συμπεριφέρονται ανάλογα. Και εγώ λόγο κρίσης αναγκάστηκα να απολήσω όχι συνάδελφο αλλά δασοπόνο πολύ χρήσιμο στο γραφείο για μέρος των λόγων που γράφεις, γιατί δεν μπορούσα πια να τον πληρώνω. Και όσα χρωστάω τα δίνω σιγά-σιγά και μετά την συμφωνία του. Τι άλλο μπορούσα να κάνω;
Αγαπητέ panchanga, παραδέχομαι ότι είμαι συναισθηματικός τύπος. Όμως αυτά δεν τα γράφω για άλλο λόγο παρά για να μην ξαναρχίσουμε από την αρχή. Το κοινωνικό συμφέρον μας επιβάλλει. η κοινωνία μα έχει ανάγκη.
σημ. Η Ουγκάντα έχει κτηματολόγιο των αποικιοκρατών.