Η πορεία ενός ερευνητή στη Δασολογική - Περιβαλλοντική Επιστήμη (Μέρος 3ο - Διδακτορική Έρευνα)

Διαβάστε περισσότερα...

Δημήτρη, και πάλι μπράβο για τη όρεξη σου για τη συγγραφή της τριλογίας σου. Να τα ενώσω όλα σε ένα άρθρο να το βάλουμε πάνω στο Slide show?

Καλημέρα S@m,

Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσα να εισάγω και άλλα στοιχεία όμως δυστυχώς ο χρόνος πιέζει.

Αν πιστεύεις πως θα ήταν καλύτερα να ενωθούν σε ένα μεγάλο κείμενο τότε φυσικά και μπορείς να τα ενώσεις. Δεν έχω πρόβλημα.

Φοβάμαι μήπως παραείναι ένα μεγάλο σεντόνι κειμένου όμως, πράγμα που θα αποθαρρύνει τους συναδέλφους να το διαβάσουν.

Δ.

Αγαπητέ Δημήτρη,
Συμφωνώ απόλυτα με τα πλεονεκτήματα της διδακτορικής έρευνας που αναφέρεις και από προσωπική εμπειρία στο ίδιο ακαδημαικό ίδρυμα (Εδιμβούργο).
Πρέπει όμως να τονίσω ότι όσα αναφέρεις, τα οποία είναι και μέρος και της γενικότερης εκπαίδευσης του υποψήφιου διδάκτορα ώστε να μπορεί να σταθεί επάξια ως μελλοντικός ερευνητής, πολύ φοβάμαι ότι δεν είναι τόσο αυτονόητα για όσους κάνουν το διδακτορικό τους στην Ελλάδα.
Ενδεικτικά αναφέρω την ελευθεριά στην έρευνα (πολλές φορές οι επιβλέποντες θέλουν να έχουν τον πλήρη έλεγχο της έρευνας και των αποτελεσμάτων), την ποιότητα και καινοτομία της έρευνας (αντίστοιχα πολλές φορές το διδακτορικό είναι μια συνέχεια του μεταπτυχιακού ή ένα αναμάσημα χωρίς σαφή scientific hypothesis, άρα και με μηδαμινή πιθανότητα αποτυχίας, βολικό...), την έλλειψη των κατάλληλων υποδομών και τις ακατάλληλες συνθήκες εργασίες (πχ είναι αποδεκτό να μην μπορείς να δουλέψεις λόγω καταλήψεων ή να καταστρέφουν/κλέβουν τον υπολογιστή σου άσχετοι που έχουν το 'δικαίωμα' εισόδου στον χώρο εργασίας σου και εν τέλει η έλλειψη προσανατολισμού ώστε το διδακτορικό να μην είναι ένα άλλο πτυχίο (κάποτε χρήσιμο για διορισμό στο Δημόσιο) αλλά ένα εργαλείο προόδου σε επιστημονικό αλλά και προσωπικό επίπεδο (δεξιότητες οργάνωσης και άλλα που σωστά αναφέρεις). Για να μην θίξω και το ζήτημα των αυτοχρηματοδοτούμενων διδακτορικών...
Εν τέλει, ειδικά αυτήν την περίοδο της γενικότερης διάλυσης, η οποία είναι και ιδιαίτερα εμφανής στα ελληνικά πανεπιστήμια, προσωπική μου άποψη είναι ότι όποιος συνάδελφος έχει την όρεξη και το μεράκι να ξεκινήσει ένα διδακτορικό θα πρέπει να κοιτάξει για υποτροφίες στο εξωτερικό. Εκτός και αν η προσκόλληση σε κάποιον καθηγητή/εργαστήριο βοηθάει στη μελλοντική εργασιακή αποκατάσταση εντός πανεπιστημίου, θεμιτό αλλά δεν νομίζω ότι το άρθρο σου εντάσσεται σε αυτήν τη διαδεδομένη στην Ελλάδα λογική. Καλή συνέχεια.
Φιλικά,
Ζήσης

Καλημέρα Ζήση,

Χαίρομαι που ακολουθεί κριτική του κειμένου μιας και αυτός ήταν ένας απο τους σκοπούς μου.

Θα είμαι επιφυλακτικός στα γραφόμενα σου αν και οφείλω να ομολογήσω πως τείνω να συμφωνήσω στα περισσότερα. Όμως για να είμαι ειλικρινής δεν έχω κάνει κανένα μέρος των μεταπτυχιακών μου σπουδὠν / ερευνητικής δραστηριότητας στην Ελλάδα και εφόσον μίλησες για scientific hypothesis τα δεδομένα που έχω για το σύστημα στην Ελλάδα δεν είναι αρκετά ώστε να εξάγω κάποιο συμπέρασμα. Για αυτό άλλωστε περιορίζω το κείμενο που έγραψα στο Βρετανικό Σύστημα όπως αναφέρω και στον επίλογο αλλά και στον πρόλογο.

Σίγουρα όμως μπορώ να φανταστώ κάποια απο αυτά που περιγράφεις αφού στα προπτυχιακά μου χρόνια είδα καταλήψεις και καταστροφές εξοπλισμού στο ΑΠΘ ενώ απο μικρές συζητήσεις που είχα με υποψήφιους διδάκτορες και μεταπτυχιακούς φοιτητές εκείνη την εποχή δεν φαίνονταν ενθουσιασμένοι. Δεν θα αναφέρω τα εργαστήρια στα οποία εργάζονταν οι συγκεκριμένοι φοιτητές / ερευνητές όμως θα ήταν άδικο πιστεύω να γενικεύσω για όλη τη Δασολογία του ΑΠΘ μιας και γνωρίζω πως σε κάποια απο αυτά τα εργαστήρια παράγεται έργο.

Θα συμφωνήσω πως εάν κάποιος αποφασίσει να κάνει το βήμα του διδακτορικού, θα ήταν καλό να δοκιμάσει τη τύχη του αρχικά στο εξωτερικό έστω και σε μεταπτυχιακό επίπεδο αρχικά ώστε να αποκτήσει έστω κάποιες απο τις δεξιότητες που αναφέρω στο κείμενο.

Παρόλα ταύτα, μία απο τις προκλήσεις που αμέλησα να αναφέρω, είναι η δυσκολία να πείσεις το ίδρυμα ή τον χρηματοδότη του διδακτορικού να επενδύσει στην έρευνα για τα δάση και το φυσικό περιβάλλον της Ελλάδας.

Πως μπορεί κάποιος που θέλει να προσφέρει ερευνητικά στη χώρα μας αλλά θέλει να εκμεταλλετεί τους πόρους και τα πλεονεκτήματα ενός Βρετανικού Πανεπιστημίου για παράδειγμα να πείσει για την αναγκαιότητα της έρευνας στην Ελλάδα...

Δημήτρη,
Τα φαινόμενα που αναφέρω δεν τα έζησα ως μεταπτυχιακός φοιτητής ή υποψήφιος διδάκτορας (είχα ήδη φύγει για Σκωτία) αλλά τα είδα δουλεύοντας ως επιστημονικός συνεργάτης σε γεωτεχνική σχολή της επαρχίας και από συζητήσεις με συναδέλφους και φίλους και σε άλλες ειδικότητες που κάνουν τα διδακτορικά τους. Δεν θέλω να γενικεύω, απλά εκφράζω την άποψη μου βάσει των όσων έχω δει και συζητήσει.
Τέλος, μάλλον δεν μπορείς να πείσεις τον Βρετανό να σε χρηματοδοτήσει για να κάνεις έρευνα στην Ελλάδα, εκτός και αν είναι σαν τον Neil S που γουστάρει θάλασσα και μπύρες....

Καλά κάνεις και εκφράζεις την άποψη σου Ζήση,

Άλλωστε το κείμενο δεν αποτελεί πανάκεια για κάποιον που θέλει να κάνει διδακτορικό. Περιγράφει ένα μικρό μέρος της πραγματικότητας σε ένα πολύ μικρό μέρος της υφηλίου.

Χρειάζεται τις εμπειρίες και την άποψη ανθρώπων που έχουν απασχοληθεί στην Ελλάδα σε ερευνητικό επίπεδο.

Όσο για τη τελευταία σου πρόταση θα συμφωνήσω απόλυτα!!!

By the way η Kate είναι επίσης τρομερός εργοδότης!

Η Kate είναι γενικότερα υπόδειγμα ανθρώπου και επιστήμονα, δεν έχω λόγια να εκφράσω την ευγνωμοσύνη για την υποστήριξη και βοήθεια που μου παρείχε κατά την εκπόνηση του διδακτορικού. Μέχρι και στο Βόλο ήρθε πριν 1,5 χρόνο να με βοηθήσει με κάτι δειγματοληψίες, δεν παίζεται η γυναίκα!

καλησπέρα κ από μένα,

θα συμφωνήσω πάρα πολύ με το zisi, ως δασολόγος που δουλεύει στο εργαστήριο δασικής γενετικής από προπτυχιακό επίπεδο ακόμα (ερευνητικά προγράμματα).

θα σας καταθέσω την εμπειρία μου ως μεταπτυχιακή φοιτήτρια όπου δούλευα με την κουκουναριά. μελέτησα την βοιποικιλότητα της κουκουναριάς με 3 διαφορετικούς μοριακούς δείκτες (ssr, aflps kai sampl). για να ολοκληρωθεί η διατριβή μου αναγκάστικα να δουλέψω στην ισπανία 3 μήνες, γιατί το δικό μας εργαστήριο δεν διέθετε τέτοιες τεχνολογίες (λέω αναγκάστηκα γιατί δεν είχα επιλογή από πολλές απόψεις. για το πόσο θετική κατέληξα να θεωρώ την τότε αναγκαστική μου μετακίνηση θα σας μιλήσω σε κάποια άλλη φάση). το πιο σημαντικό πρόβλημα του μεταπτυχιακού μου ήταν ότι είχα 7 διαφορετικούς πληθυσμούς από τη λεκάνη της μεσογείου (ισπανία, ιταλία, λίβανο, κύπρο κ ελλάδα) και διαπίστωσα ότι δεν υπάρχει στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ των προελεύσεων. το αποτέλεσματα ήταν το κυρίως πρόβλημα μου (κ ας ήταν η εναλλακτική μου υπόθεση με βάση τις αρχές της ερευνητικής μεθοδολογίας) διοτι πως θα παρουσίαζα εγώ μία μικρή μεταπτυχιακός ένα είδος pinus με ιδιαίτερα στενή γενετική βάση σε μία χώρα που αποτελεί hot spot βιοποικιλότητας κ κυρίως ευρείας γενετικής ποικιλότητας για όλα τα είδη pinus..?????!!!!!
τελικά με πάρα πολύ άγχος κ προσπαθώντας να πείσω τους πάντες για το πόσο ανοιχτοί πρέπει να είμαστε στα αποτελέσματα της έρευνας κ φυσικά με τη βοήθεια του επιβλέποντος μου κ. Φ. Αραβανόπουλου, πήγαν όλα κατευχήν κ η τριμελής μου (Σκαλτσογιάννης Α. και Τσαχτίσρα Μ.)απεδείχθησαν τρομερά δεχτικοί στα αποτελέσματα μου με δεδομένο κ τον τρομερό όγκο πειραμματικής δουλειάς που είχα κάνει.
καταλαβαίνεται όμως με τι άγχος πρέπει να παρουσιάσω το μηδέν μου (μηδενική γενετική ποικιλότητα) ?? λες κ το μηδεν δεν είναι αποτέλεσμα έρευνας!!!!

κάτι αντίστοιχο προβλέπεται κ στο διδακτορικό μου (αν βοηθήσει ο καλός θεούλης κ το τελειώσω ποτέ με την ανύπαρκτη χρηματοδότηση που έχουμε πλέον ως εργαστήριο...)

ενδιαφέρον εύρημα παρόλαυτα. Τι ακριβώς μελετάς στο διδακτορικό Ελίζα;